วันเพ็ญเดือนสิบสอง น้ำก็นองเต็มตลิ่ง สวัสดีคร้าาาาาาา..... ว่าจิร้องให้จบ เดี๋ยวโดนลิขสิทธิ์จะยุ่งเปล่าๆ วันเน้..... ส่งภาพเข้าร่วมกิจกรรมการประกวดอีกล้าวววววว..... ก็เป็นภาพวันลอยกระทงครั้งสุดท้ายเมื่อ 4 ปีที่แล้ว ค่ะอ่านไม่ผิดหรอกลอยกระทงครั้งสุดท้ายเมื่อ 4 ปีที่แล้ว ถ้าลูกชายคนเล็กไม่คะยั้นคะยออยากจะไป ปีนั้นก็คงไม่ได้ไปลอยกระทง ที่นางอยากจะไปลอยกระทง เพราะตอนเช้าครูให้นำกระหล่ำปีไปทำกระทงที่โรงเรียน แล้วให้นำกลับมาลอยในตอนเย็น บัวก็เลยพาลูกชายคนเล็กไปลอยกระทงใกล้บ้าน คือใกล้บ้านมีสระน้ำของทางสวนสาธารณะ ที่เขาจัดให้มีลอยกระทงทุกปี แต่ตั้งแต่มีโควิดไม่รู้ว่ายังให้มีลอยกระทงอยู่หรือเปล่า เพราะบัวย้ายมาจากที่นั่นหลายปีแล้ว
เป็นคืนที่พระจันทร์เต็มดวง ส่องแสงสุกสกาว ลอยเด่นอยู่บนฟากฟ้า
งานลอยกระทงที่บัวอยากจะไปเที่ยวมากที่สุด ก็คือลอยกระทงที่สุโขทัย ซึ่งขึ้นชื่อมาก เห็นภาพแล้วสวยมาก อยากไป แต่ก็ไม่เคยได้ไปเลย ส่วนงานลอยกระทงที่ประทับใจ ก็คืองานลอยกระทงสาย ที่จังหวัดตาก โดยงานจัดที่แม่น้ำปิงในตัวจังหวัดตาก ตอนนั้นบัวเรียนอยู่ชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 4 เป็นโรงเรียนประจำ คือกินนอนที่โรงเรียนเลย แล้วทางโรงเรียนก็ส่งกระทงเข้าร่วมประกวดด้วย และนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 4 ก็ได้รับมอบหมายให้เข้าร่วมกิจกรรมครั้งนี้ด้วย
ทางโรงเรียนก็เริ่มจัดหากะลามะพร้าว เพื่อมาทำกระทง การทำกระทงส่วนใหญ่แล้วจะมีลักษณะ เป็นเหมือนดอกบัวบาน ทำจากโฟมบ้าง จากต้นกล้วยใบตองบ้าง แต่กระทงสายนั้นทำมาจากกะลามะพร้าว แล้วมีน้ำมัน และไส้อยู่ในกะลา เวลาที่จะลอยก็จะจุดไฟที่กะลา แล้วค่อยๆ ปล่อยกะลาลอยไปตามลำแม่น้ำปิงที่ละกะลา ระหว่างที่ปล่อยกระทง ก็จะมีการร้องรำทำเพลงแบบสนุกสนานครึกครื้น เป็นปีแรกที่ได้ไปงานลอยกระทงสาย ตอนนั้นเป็นเด็กบ้านนอกด้วย ได้ไปเรียนในเมือง ได้ไปร่วมกิจกรรม ก็ตื่นตาตื่นใจมากๆ
ส่วนปีนี้คุณสาก็ชวนไปงานลอยกระทง ที่หาดกะรน ถ้าฝนไม่ตกก็คงได้ไปตามแผน
ลอยกระทงเมื่อ 4 ปีที่แล้ว อันที่จริงเขาไม่มีได้มีงานอะไรเลยค่ะ คือมันมีสระน้ำ คนที่อาศัยอยู่แถวนั้นก็เลยมาลอยกระทงกันที่นั่น
แล้วก็มีร้านค้ามาตั้งขายกระทง ขายปลาสำหรับปล่อย แล้วก็ขายอาหาร ให้ประชาชนที่มาลอยกระทง เมื่อไม่มีงานอะไร คนส่วนใหญ่มาลอยกระทงแล้วก็กลับบ้าน เพราะมันเป็นเพียงถนนเล็กๆ และสองฝั่งถนนก็เป็นสระน้ำ ทำให้ไม่สามารถจัดงานอะไรได้ แต่คนก็คึกคักดีค่ะ