... สวัสดีเพื่อนๆ ทุกท่านครับ ห่างหายจากการเขียนไปได้หลายวันอีกแล้ว ช่วงนี้ขาดแรงบันดาลใจและเรื่องราวในการเขียนโพสต์จริงๆ ครับ แม้กระทั่งวันนี้ ผมก็ยังไม่รู้จะเขียนเรื่องอะไรดีในวันนี้ แต่ถ้าผมไม่เข้ามาในวันนี้ มันจะยิ่งห่างหายไปนานกว่านี้อีก เพราะก่อนหน้าคือ หายไปเป็นอาทิตย์ รอยนี้อีกหายไป 3 วัน ไม่งั้นเดียวจะมีหายยาวอีกครับ
... ช่วงนี้ภาระหน้าที่การงานในการทำงาน ในส่วนของควาทรับผิดชอบของผมมีเยอะขึ้น ตอนนี้ผมต้องทำโอทีติดต่อกันอย่างต่อเนื่อง ตั้งแต่เมื่อช่วงอาทิตย์ที่แล้วแล้วครับ ตอนแรกตั้งใจจะมาเขียนตั้งแต่ช่วง 6 โมงกว่า แต่กว่าจะกลับจากโอที ก็ปาเข้าไป 6 โมงนิดๆ แล้วครับ เวลางานของผมจริงๆ ในเวลางานจะเลิกบ่าย 4 โมงครึ่งครับ ผมจะทำโอทีประมาณ 1 ชั่วโมง ก็เท่ากับผมเลิกประมาณ 5 โมงครึ่ง กว่าจะเก็บของ เดินทางขับรถกลับบ้านเวลาก็จะประมาณนี้ครับ
... กลับมาถึงบ้านเสร็จกว่าจะนั่งพัก และ ทานข้าวมื้อเย็นเสร็จก็ประมาณ 1 ทุ่ม 20 นาที วันนี้ลูกลองทานข้าวพร้อมผม แฟนผมทำอาหารหลังจากผมกลับบ้าน เพราะเห็นผมมาทีไรอาหารจะเย็นหมด เต้าเลยอยากให้ผมทานอาหาร ที่ทำใหม่ๆ สดๆ ไม่ใช่ทำมาแล้วทิ้งไว้จนอาหารเย็นอะไรแบบนั้น ซึ่งผมโชคดีที่เค้าเข้าใจผม ทำให้ผมหลับบ้านมาเจอภรรยาและลูก ผมหายเหนื่อยไปพอสมควร และ คิดถูกแล้วที่ผมเลือกที่จะทำงานคนเดียว และให้ภรรยาผมทำงานบ้านเลี้ยงลูก ซึ่งการแบ่งหน้าที่กันชัดเจน และ ต่างคนต่างเข้าใจกัน รวมทั้งเข้าหน้าที่ของตัวเอง มันทำให้ครอบครัวไม่มีการทะเลาะเบาะแว้งกัน และ อยู่ด้วยกันอย่างมีความสุข ผมไม่ได้อวยครอบครัวตัวเองนะครับ เพียงแต่อย่างเอาประสบการณ์ที่ใช้ในครอบครัวมาแชร์ ในมุมมองตรงนี้ครับ
... อาหารที่ภรรยาผมทำมาในวันนี้ ก็ค่อนข้างเรียบง่าย ทำเพียงอย่างเดียว แบบเผ็ดและแบบไม่เผ็ดแค่นั้น ถึงการเงินของครอบครัวตอนนี้จะไม่มีปัญหา แต่อนาคตเป็นสิ่งไม่แน่นอน และ ตรงจุดนี้ก็เป็นข้อดีอีกข้อของภรรยาผม ถึงผมจะทำงานหาเงิน แต่เงินเดือนที่ได้มาทุกเดือน ผมจะเอาให้ภรรยาผมเกือบทั้งหมด เพื่อให้เค้าดูแลในเรื่องค่าใช่จ่ายในบ้านและของลูกๆ แต่เค้าก็ไม่เคยใช่แบบเกินเลย วันนี้คงมีเรื่องที่จะเขียนแค่นี้ครับ ขอบคุณที่ติดตามครับ