"ดวงตาของเราอาจบอดสนิทในที่ๆมีแสงสว่าง แต่กลับมองเห็นชัดเจนในที่ๆมืดมิด"
วัฏจักรของของความคิด
ในช่วงเวลาเช้าที่สดใส
จนกระทั่งมีเมฆหมอกเข้ามาบัง
เราไม่สามารถรู้ได้เลย
ว่าอนาคตข้างหน้าจะเป็นอย่างไร
มีเพียงบางสิ่ง
ที่เรายังคงหลงเหลือในจิตใจ
สิ่งที่ผลักดันให้เรามาถึงในจุดนี้
มันยังคงชัดเจนไม่ว่าจะนานเท่าไร
แต่บางครั้งก็มีความกลัว
ที่ทำให้เรายังลังเล
ว่าเราจะก้าวต่อไป
หรือหยุดอยู่ในที่ๆเป็นของเรา
ไม่มีอะไรที่เราไว้ใจได้เลย
แม้กระทั่งตัวของเราเอง
ดวงตาของเราอาจบอดสนิทในที่ๆมีแสงสว่าง
แต่กลับมองเห็นชัดเจนในที่ๆมืดมิด
ลองค้นลงไปในจิตใจ
"เรามองเห็นอะไรบ้างไหม?"
ดำดิ่งและดื่มด่ำก้นบึ้งของจิตใจ
ด้วยรักและเคารพ
แสน (Stephan)