สวัสดีครับเพื่อน steemit และ busy ทุกท่านครับ
เมื่อวานเพื่อนชวนไปเที่ยวงานประกวดพระเครื่อง ที่โรงเรียนนายร้อยตำรวจสามพาน นัดรวมตัวกันที่บ้านเพื่อนตั้งแต่ตีห้าครึ่ง ออกเดินทางหกโมง มาถึงที่โรงเรียนนายร้อยตำรวจสามพาน อำเภอสามพาน จังหวัดนครปฐม หกโมงครึ่ง
คนที่มางานเยอะมาก มีรถที่จอดในโรงเรียนแน่นขนัดไปหมดดีที่ว่าพื้นที่ของโรงเรียนกว้างขวางมีที่ให้จอดรถเยอะ แต่ถ้าใครมาสายก็ต้องจอดไกลหน่อย ขนาดพวกผมมาถึงหกโมงครึ่งยังจอดซะไกลลิบต้องนั่ง มอ'ไซค์วิน จากตรงที่จอดรถไป อาคารที่จัดงานกัน ก็ถือเป็นโอกาสทองของพวกวินมอ'ไซค์ เค้าล่ะครับ ถ้ามีงานประกวดพระเครื่องที่นี่ทีไรจะมีคนมาเยอะทุกครั้งเป็นพันพันคน รถก็หลายๆร้อยคัน แค่พอจอดรถปุ๊ป วินก็ขี่มอ'ไซค์มาจอดเทียบข้างรถเราแล้ว และพี่แกก็ไม่ผิดหวังเพราะส่วนมากทุกคนก็จะใช้บริการวิน มอ'ไซค์ แทบทั้งนั้นเพราะขี้เกียจเดินกันครับ และทุกคนก็รีบด้วยอยากจะถึงสถานที่จัดงานกันเร็วๆครับ
สำหรับประวัติโรงเรียนนายร้อยตำรวจ ในอดีตมีการย้ายสถานที่ตั้งมาแล้วหลายที่ จนมาถึงปี 2597 ยุค พล.ต.อ.เผ่า ศรียานนท์ เป็นอธิบดีกรมตำรวจในสมัยนั้น โรงเรียนนายร้อยตำรวจก็ได้ย้ายมาอยู่ที่อำเภอสามพราน จังหวัดนครปฐม ตั้งแต่บัดนั้นจนถึงปัจจุบัน
พล.ต.อ.เผ่า ศรียานนท์ เป็นผู้วางรากฐานให้ย้ายสถานที่ตั้งของโรงเรียนนายร้อยตำรวจ ไปตั้ง ณ อ.สามพราน จ.นครปฐม เมื่อ พ.ศ. 2497
เจ้าของคำขวัญ "ภายใต้ดวงอาทิตย์นี้ ไม่มีสิ่งใดที่ตำรวจไทยทำไม่ได้
และที่ผมบอกว่าแทบทุกคนต้องนั่งวิน มอ'ไซค์เพราะรีบอยากไปให้ถึงที่จัดงานไวๆนั้นก็เพราะพวกเค้าจะรีบไปซื้อ ขายพระเครื่องกันช่วงเช้ามืดๆถึงเช้าๆ จะซื้อขายกันดีมากพอสายๆใกล้เที่ยงก็เริ่มซากันแล้วครับ
งานประกวดพระเครื่องทุกที่จะมีการซื้อขายพระเครื่องกันเหมือนตลาดนัดพระเครื่องเลย
ส่วนผมไม่ได้มาซื้อ ไม่ได้มาขาย แต่ชอบตามเพื่อนมากับเค้า ถ้าเค้าขายได้กำไรดี ผมก็พลอยอิ่มไปด้วยเพราะเพื่อนต้องพาไปเลี้ยงข้าวแน่นอน พอมาถึงที่จัดงาน ใครอยากขาย ขายไป ใครอยากซื้อ ซื้อไป ส่วนผมขอกินข้าวเช้ารองท้องก่อนละ😁😁
กินข้าวเช้าอิ่มแล้วก็ปล่อยให้เพื่อนๆเค้าขายกันไป ผมก็ออกเดินให้อาหารมันย่อย ตอนเข้ามาในโรงเรียนเห็นเค้าตั้งแถวฝึกนักเรียนนายร้อยกันใกล้กับสถานที่จัดงาน ก็เลยลองเดินไปดู วันเสาร์เขาก็ไม่หยุดเรียนกันเลยรึไง แถมเรียนแต่เช้าเลย
พวกเขาเหล่านี้ต่อไปคืออนาคตของชาติ อีกไม่กี่ปีข้างหน้าพวกเขาก็จะได้เป็นนายตำรวจแล้ว...ยังไงๆก็ขอให้เป็นผู้พิทักษ์สันติราษฎ์ ที่มีคุณธรรมกันทุกคนนะครับ😊
อาคารหอประชุมชุณหะวัณ ที่ใช้จัดงานประกวดในวันรุ่งขึ้น(วันอาทิตย์)
ส่วนอาคารนี้แค่เดินผ่านมาแล้วถ่ายรูปมาให้ดูกันเฉยๆกลัวโพสต์นี้จะมีรูปน้อยไป😁
พวกเราอยู่ที่นี่ไม่นาน เก้าโมงเช้าๆกว่าๆ ก็กลับกัน สรุปก็ได้กำไรพอสมควร ขากลับระหว่างทางก็ปรึกษากันว่าจะแวะไปหาเพื่อนที่เป็นเสี่ยเจ้าของโรงงานผลิตถุงพลาสติก ที่บางบอนกัน เพื่อชวนเสี่ยไปกินข้าวกลางวัน โดยพวกเราจะหุ้นกันเลี้ยงข้าวเสี่ยบ้าง เพื่อตอบแทนที่เจอกันที่ไรเสี่ยเลี้ยงพวกเราทุกครั้ง พอไปถึงโรงงานก็อยู่คุยกันสักพักพอใกล้เที่ยงก็เอ่ยบอกชวนกันไปกินข้าว แต่พอเสี่ยเขารู้ว่าพวกเราจะเลี้ยงเขาก็ไม่ยอม เขาบอกเขาจะเลี้ยงเอง พวกลื้อแค่บอกมาว่าวันนี้อยากกินอะไร ที่แรกพวกเราก็ไม่ยอมจะขอเลี้ยงเสี่ยบ้าง เลยเถียงกันไปเถียงกันมาเสี่ยก็หัวชนฝาไม่ยอมลูกเดียว พวกเราก็เลยต้องยอมOKๆๆๆ เพราะที่เถียงกันนั้นก็เป็นแค่พิธีรู้กันอยู่แล้วว่ายังไงเสี่ยเค้าก็ไม่ยอม แต่ถ้าขืนเถียงกันนานไปก็กลัว เสี่ยเกิดใจอ่อนจะยอมให้เลี้ยงอะดิ อิอิ😊
พอตกลงกันได้เสี่ยก็บอกเดี๋ยวเอารถลื้อจอดใว้ที่นี่ เอารถอั้วไปคันเดี๋ยวกินเสร็จค่อยกลับมาเอารถ แล้วพวกลื้ออยากกินไรว่ามา.. เราก็แล้วเเต่เสี่ยดิครับเป็นเจ้าถิ่นนี่รู้ดีว่าแถวนี้อะไรอร่อย.. เสี่ยบอกงั้นกินอย่างอื่นกันบ้างดีกว่าเบื่ออาหารทะเลแล้ว(ก็มาหาทีไรพาไปกินแต่อาหารทะเล แต่พวกเรายังไม่เบื่อนะ😊)
แล้วเสี่ยก็พาเรามากินข้าวเที่ยงกันที่นี่ครับ
บะกุ๊ดเต๋ อร่อยมากจนต้องสั่งเพิ่ม หมู 2 แพะ 2
อิ่มแล้วก็กลับโรงงาน ร่ำลาเสี่ยกลับบ้าน ก่อนกลับพวกเราก็พูดทิ้งท้ายแบบขึงขัง.. งวดหน้าต้องให้พวกผมเลี้ยงบ้างนะ... เสี่ยก็ เออๆๆมาแล้วค่อยคุยกันอีกที... พวกเราก็เลยได้แต่เดินยิ้มกันขึ้นรถ ในใจก็คิดว่างวดหน้าจะได้กินอะไรอีกน้อ😊😊
😊
ขอบคุณครับทุกท่านที่ติดตาม🙏
ขอบคุณทุกโหวตทุกคอมเม้นครับ🙏
