GECE NOTLARI
Öğrencilerin patikalara dağılıp evlerine dönüşlerini seyrediyorum. Gün erken bitiyor doğuda. Bana da yalnız ve uzun geceleri armağan bırakıyor. Hava soğuk ve yağmura dönüyor. Belki kar bile yapabilir. Lojmana dönüyorum. Küllenen sobamı dolduruyorum gürgen odunlarıyla. Radyonun düğmesini çeviriyorum. Yurttan Sesler Korosu'ndan türküler yayılıyor odama. Dünden kalan kuru fasulye tenceresini ve çaydanlığını ısıtmak için sobanın üzerine koyuyorum. Ve ekliyorum:
- Merhaba yalnızlık.
Gaz lambanın isli camını temizliyorum gecenin körlüğüne.
Bu dağ köyünde çaresizliğin ve beklentisizliğin üzerine hayaller kurmaya, umut tazelemeye hazırlıyorum kendimi. Ve yalnızca çocukları o masum, yaramaz, sevecen bakışlarında görüyorum o umudu. İyi ki varsınız diyorum. Yoksa çekilmez olurdu hayat. Yaşama ve yaşatma keyfimiz olmazdı.
Rüzgarın uğultusu ve teneke çatıdaki yağmurun ritmi radyonun sesini bastırıyor. Gece bütün perdelerini ve kapılarını kapatıyor hayata. Yalnızlığın akıl ve vicdan süzgecinden geçerek insana kendini arama, anlamlandırma ve yeniden başlama cesareti aşıladığı anlar... Korkuları aştığı...
Radyoda bir ney taksimi var. Sanki ruha üflüyor. Ruhu yeniden inşa ediyor. Kağıda şiir düşmeye başlıyor: - Yalnızlığıma hoş geldin sevgilim.
