”Takie uczucie, że będzie się żyć zawsze, przychodzi tylko czasem-kiedy człowiek zbudzi się ze snu o świtaniu, znajdzie się sam wobec natury i spojrzy ku niebu. Wtedy ujrzy, jak jego blady seledyn z wolna się rozjaśnia, gdy tymczasem na wschodzie dzieją się rzeczy niezwykłe, narastające jakby w jeden okrzyk triumfu. Serce przestaje bić wobec niezmiennego, potężnego majestatu wschodzącego słońca, chociaż wschodzi ono każdego ranka od milionów lat. Wtedy - na chwilkę - zapomina się o wszystkim. Czasem znów owo uczucie opanowuje człowieka, gdy znajdzie się sam w lesie o zachodzie słońca, a tajemnicza, przesycona złotymi promieniami cisza przenika poprzez konary drzew, jakby opowiadała o sprawach odległych i pięknych. Czasem zaś ogrom ciszy nocnej z miliardami mrugających gwiazd daje nam poczucie, że żyć będziemy zawsze, czasem utwierdza nas w tej wierze piękna muzyka, czasem spojrzenie drogich nam oczu.”
-Frances Hodgson Burnett - „Tajemniczy ogród”
To jedno z tych niesamowicie klimatycznych i magicznych miejsc w których moja dusza wraca do zdrowia.
I to właśnie tutaj sny są najpiękniejsze, a poranki pełne ptasich koncertów i zapachu lasu.
Kawa...tylko w tym miejscu smakuje najlepiej, najbardziej aromatycznie i wyjątkowo.
Można podróżować naprawdę daleko. Oglądać najbardziej niesamowite cuda świata ale to właśnie to miejsce jest dla mnie szczególnie wyjątkowe.
To w tym miejscu czytane przeze mnie historie są tak prawdziwe iż odczuwa się je głębią duszy.
Bo czasem najprostsze potrafi być najpiękniejsze.
