Bitwa w Zatoce Świeżej lub bitwa na Zalewie Wiślanym – bitwa morska, która miała miejsce 15 września 1463 na Zalewie Wiślanym pomiędzy flotą Związku Pruskiego, konkretnie elblążan i gdańszczan, a flotą krzyżacką pod dowództwem wielkiego mistrza zakonu Ludwiga von Erlichshausena.
Galar, którym pływamy - Boudicca ( ja od około dwóch lat jak już kiedyś pisałem ) jest podobno wierną rekonstrukcją jednej z jednostek biorącej udział w tym starciu - musieliśmy więc jakżeby inaczej, jak co roku odtworzyć je .
Byk wiślany "Brzeginka" grał tu rolę jednostki krzyżackiej.
BITWA
Okręty pod dowództwem zaprawionych gdańskich kaprów Wincentego Stolle oraz Macieja Kolmenera, posiłkowane przez okręty elbląskie dowodzone przez Jakuba Vochsa (wcześniej na służbie gdańskiej) i wojsko królewskie, ruszyły w pościg za cofającym się nieprzyjacielem. Do bitwy doszło prawdopodobnie pomiędzy Kamionkiem Wielkim a Suchaczem w Zatoce Świeżej. Flota polska złożona z około 30 okrętów starła się z liczniejszą, liczącą 44 okręty flotą zakonną. Krzyżacy uważali, że zwycięstwo zapewni im przewaga liczebna i jakościowa ich floty, związkowcy jednak wykorzystali element zaskoczenia i zepchnęli Krzyżaków na płytkie wody zatoki, okrążając ich i uniemożliwiając im manewrowanie. Początkowo trwała wymiana ognia z łuków, kusz i hakownic która spowodowała liczne pożary na stojących w bardzo małych odległościach okrętach krzyżackich, wywołanych przez strzały zapalające. Następnie walka toczyła się głównie z abordażu.
W ręce prusko-polskie dostało się około 550 jeńców, wielki mistrz zdołał zbiec do Królewca.
tak wyglądała inscenizacja AD 2018 kąty rybackie (dobrze że u nas kapitan wyraźnie podkreślił że dresy odpadają ) ale muzyka i entuzjazm godne podziwu
**
PRELUDIUM
Od końca lipca 1463 wojska polskie oblegały Gniew, który był ważnym punktem strategicznym z powodu przeprawy, która dawała zakonowi połączenie między Pomorzem Gdańskim (na którym operował morawski rycerz Bernard Szumborski oraz komtur Henryk Reuss von Plauen wraz z wojskami zaciężnymi) i dalej z Rzeszą Niemiecką a Królewcem oraz uniemożliwiał swobodny handel rzeczny między Gdańskiem a Toruniem. Aby doprowadzić do zniesienia oblężenia wielki mistrz Ludwig von Erlichshausen zdecydował się przetransportować z okolic Królewca nad Leniwkę (lewa odnoga ujścia Wisły) silną armię, która miała połączyć się z operującymi w tym rejonie wojskami Bernarda Szumborskiego. W ten sposób połączona armia byłaby w stanie przywrócić panowanie krzyżackie nad dolną Wisłą i uratować broniących się Krzyżaków w Gniewie. Długie gromadzenie okrętów przyczyniło się do reakcji ze strony gdańszczan i przygotowań do odparcia desantu. Obwarowanie palami i zablokowanie Wisły w rejonie Szkarpawy, łączącej Zatokę Świeżą z Leniwką oraz wystawienie 11 okrętów w tym galaru, wraz z około 400–500 zaciężnymi pod dowództwem Macieja Kolmenera i Wincentego Stolle, zmusiło po kilku dniach 44 okręty zakonu z 1500 żołnierzami na pokładzie do wycofania się w stronę Królewca. Gdy w rejon Elbląga dotarły oddziały Szumborskiego, okrętów wielkiego mistrza już tam nie było, w związku z czym cała operacja nie doszła do skutku.
same przygotowania w postaci wdziania przeszywanic i byrnie(?) tu chyba inna nazwa metalowo skórzanej zbroi powinna być której teraz nie pomnę, czy co tam kto miał, ukrycia elementów bardziej niehistorycznych zajęły więcej czasu niż około dwudziestominutowa pozorowana bitwa na środku Wisły , po kilku okrążeniach i wielu salwach (petardami z hakownic i działek ) - mowa była wcześniej o użyciu czarnego prochu, może dobrze że tak się nie stało gdyż hałas i tak był porządny a przy prochu podobno bywa parę razy głośniej, nastąpił krótki abordaż i pożar ( odpalono białą flarę ) który spowodował poddanie się jednostki krzyżackiej ( mieli zresztą jakieś problemy z silnikiem )
