"Nog iets vergeten?", vraagt de caissière van de Lidl. Even ben ik met stomheid geslagen en voel mijn hoofd wat verkleuren. Het praat zich daar al rond!? "Vergeetmeneer is er ook weer." (Dat rijmt ook nog.)
"Dat past wel bij mij.", zeg ik na een tijdje. Krijg meteen zegeltjes, had nog niks gezegd, BAM, ze liggen al klaar. Denk dat ze van opschieten houdt. "Hop, je hebt je boodschappen en nou rap optiefen!"
Nee hoor, want net als de meeste medewerkers daar is ze bijzonder vriendelijk. Wens haar nog een fijne dag en zij mij omgekeerd.
Even twijfel ik aan mijzelf, maar dit is vandaag toch echt de eerste keer dat ik in de Lidl ben. Buiten begint het donker te worden en neemt de bewolking toe. Als het maar niet zo gaat hozen als gister, toen ik wel vlak voor 'sluit' nog even terug mocht.
Misschien ben ik ook nog wel iets vergeten, maar wist ik dat daarnet nog niet. Pas als het bijna weer stort gaat regenen, wellicht herinner ik mij het dan.
En het zou kunnen dat zij helder wetend is. Dan voorzag ze al dat ik nog eens iets zou vergeten vandaag.
Gaat dit nog ergens over? Waar gaat dit naartoe? Vraag jij je wellicht af. Al sla je me lens, ik heb zelf geen idee.
Bovendien moet het al te vaak, te veel en te lang ergens over gaan. Terwijl er al een stortvloed aan informatie op ons af komt, de hele dag door. En daar moeten we dan ook weer iets mee, ook al is het al lang en breed uitgemolken, voltooid verleden tijd, zand er over.
En ik ben ondertussen eigenlijk vergeten wat de clou van dit verhaal zou zijn. Iets met dat zij dat nog wat vergeten zijn koppelde aan mij, of zo, lekker belangrijk dus. Ach, wat zou het ook, met een dag of wat ben ik het voorval vast alweer vergeten.
Fijne dag verder!
