မနက္က ႏွစ္နာရီ အခ်ိန္ေလာက္မွာ ညီတစ္ေယာက္က လာႏိႈးတယ္။ေဟ႕လူ ထေတာ႕ ဘာစီပြဲ လာေတာ႕မယ္ တဲ႕ ။ မအိပ္ခင္ ကတည္းက ေသခ်ာႏိႈးဖို႕ မွာထားတာကိုး။အင္းအင္း လာခဲ႕မယ္ဆိုေတာ႕ သူက တန္းျပန္သြားတယ္။ထဖို႕အားယူလိုက္တယ္။
ဒါေပမဲ႕ ထဖို႕နဲ႕ မထဖို႕ကို လြန္ဆြဲျပီး အားျပိဳင္ေနတယ္။ ေဘာလံုးပြဲႀကည္႕တာ ဝါသနာတစ္ခု ဆိုေပမဲ႕ အဲဒီေလာက္ႀကီး အစြဲလမ္း ႀကီးမဟုတ္ဘူး။ မထျပန္ရင္လည္း ေျပာျပီးစကားမတည္ရာ ေရာက္မယ္။ေနာက္ဆံုးေတာ႕ အိပ္ခ်င္တဲ႕ စိတ္ကပဲ အႏိုင္ယူသြားပါတယ္။
အဲဒီအခ်ိန္ေရာက္ေတာ႕လည္း ေဘာလံုပြဲဆိုတာ မႀကည္႕ရလဲ ဘာမွ မျဖစ္ဘူး။ ေအးေဆးပဲ ဆိုျပီး ႀကည္႕တဲ႕သူေတြကို ေတာင္ ေဖာင္းထုခ်င္လိုက္ေသးတယ္။ အင္း စိတ္ဆိုတာက အမ်ိဳးမ်ိဳး လွည္႕စားတတ္တာပါလား။မႀကည္႕ေတာ႕ဘူးဆိုေပမဲ႕ ႏွစ္ႏွစ္ျခိဳက္ျခိဳက္ႀကီးေတာ႕ အိပ္စက္မရေတာ႕ဘူး။
စိတ္ထဲမွာ လြန္ဆြဲပြဲေတြနဲ႕ ဂယက္ထသြားတာကိုး။အစကတည္းက မအိပ္ခင္ တည္းက ေသခ်ာဆံုးျဖတ္ထားရင္ အိပ္ေရးဝဖို႕ ေမ်ွာ္လင္႕ခ်က္ ရွိလိမ္႕ဦးမယ္။အခု အျဖစ္က ေဘာလံုးရသလည္း မခံစားရ အိပ္ေရးလည္း မဝ။ စကားမတည္တဲ႕သူလည္းျဖစ္။တစ္ပါးသူေတြကလည္း ကိုယ္ကို ေလပါကြာ လို႕ျမင္။ ေႀသာ္ ဘာမွ မရခဲ႕တဲ႕ ညတစ္ည ပါလားကြာ။
