အလုပ္အကိုင္မ႐ွိသူတစ္ေယာက္
လူတစ္ေယာက္ျဖစ္ၿပီး အလုပ္မ႐ွိဘူးဆိုတာ ကေလးနဲ႔ပညာသင္ေနသူေတြမွတပါးမ႐ွိသင့္ဘူးေပါ့ေနာ္။အခ်ိဳ႕ၾကေတာ့လည္း အလုပ္ကလုပ္ခ်င္ရဲ႕ သားနဲ႔တကယ့္ကိုမ႐ွိတာ၊ အခ်ိဳ႕ျကကိုယ္ပညာ အရည္အခ်င္းနဲ႔ကိုက္ညီတဲ့အလုပ္မရတာေပါ့။ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္အလုပ္မ႐ွိဘူးဆိုရင္ေတာ့ လူေျပာ သူေျပာလြတ္ဖို႔ေတာ့ခက္သား။ လူျပင္းလူဖ်င္း ေျပာၾကမွာပဲ တကာ္လည္းျပင္းၾကဖ်င္းၾကတတ္ ပါတယ္။
ဒါေပမယ့္အဲဒီလိုအလုပ္အကိုင္မ႐ွိတဲ့သူေတြမွာ လည္းတန္ဖိုးတစ္ခုေတာ့႐ွိတယ္ဗ်၊ သိၾကလားမသိ ဘူး။ သူတို႔မွာ႐ွိတဲ့တန္ဘိုးကတကယ္အသံုးလည္း ဝင္တယ္။ အလုပ္႐ွိသူေတြဆီကလည္းရႏိုင္ဖို႔ခက္ တဲ့ အရာတစ္ခုသူတို႔မွာ႐ွိတယ္။တစ္ခုလိုသာဆိုရ တာတကယ္ေတာ့မ်ားသားရယ္။ ဥပမာေျပာျပ မယ္။ လူတိုင္းအလုပ္ကိုယ္စီ႐ွိတဲ့အိမ္တစ္အိမ္မွာ သက္ႀကီးဖိုးဖြား၊သို႔မဟုတ္ ေဆးရံုတက္လူနာတစ္ ေယာက္႐ွိရင္ဘယ္သူလူနာေစာင့္ေပးရမယ္ထင္သလဲ။ အဲဒီမွာလာၿပီ အလုပ္မ႐ွိတဲ့သူ။ သူပဲအဆင္ ေျပတယ္။သူမ်ားေတြကခဏတစ္ျဖဳတ္လာေပး ခ်င္ေပးမယ္။ အလုပ္ကခြင့္ယူလာၿပီးလုပ္ကိုင္ေပး ခ်င္ေပးမယ္။ ဒါေပမယ့္သူေလာက္ကေတာ့ဘယ္ သူမွအခ်ိန္မရဘူး။ သူ႐ွိေနတဲ့အတြက္တစ္ျခားအ လုပ္ေတြကိုယ္စီ႐ွိေနတဲ့ သူေတြကိုစိတ္ေရာကိုယ္ပါ ဝန္ပိျခင္းကေနသက္သာေသတယ္။ ေလာကမွာတစ္ခါတစ္ရံ ေငြေတြ႐ွိေနေပမယ့္ဘာ မွလုပ္မရဘူး။ ေငြမ႐ွိေပမယ့္လည္းအရမ္းအသံုး ဝင္တဲ့အခါေတြ႐ွိတယ္၊၊ ဒါေၾကာင့္အိမ္တစ္အိမ္မွာ အလုပ္မ႐ွိအကိုင္မ႐ွိတဲ့ တစ္ရာ့ကိုးတစ္ရာတစ္ ဆယ္ လူသားကလည္းလိုပါေသးတယ္လို႔။