မတၱရာဆရာေတာ္၏သည္းခံနိုင္ေသာအေျကာင္းကိုျကားဖူးျကမွာပါ။မင္းတုန္းမင္းတရားျကီးကေတာင္အေထာက္ေတာ္ေတြလႊတ္ျပီးဆရာေတာ္ဘုရားဘယ္ေလာက္သည္းခံႏုိင္သလဲဆိုတာစုံစမ္း႕ခဲ႕ေျကာင္းကိုလူျကီးသူမမ် ားေျပာစကားျဖင့္သိခဲ႕ရပါတယ္။
ဆြမ္းကိုေပ် ာ့ေပ် ာ့ခ်က္ျပီးကပ္ေတာ့ဆရာေတာ္က "ဝါးရသက္သာတယ္ အစာေျကလြယ္တယ္" ဆြမ္းကိုမာမာခ်က္ကပ္ေတာ့" ဒီလိုဝါးရတာအရသာေပၚ တယ္" ဟင္းကိုဆားမခတ္ဘဲခ်က္ျပီးကပ္ေတာ့"ေရငတ္ေျပတယ္" ဆားမ် ားမ် ားထည့္ျပီးကပ္ေတာ့"ေသြးေျကတယ္"တယ္လိုမိန္သတဲ႕။
ဆရာေတာ္ဘုရား၏ေျခေထာက္ကဆတ္ခနဲ႕ဆက္ခနဲ႕လွဳပ္သြာတာနဲ႕ဝတ္ျဖည့္တဲ႕ဦးပဥၨေတြကျကည့္ေတာေျခသလုးံမွာအနာျကီးကေလာက္ေတြတဖြားဖြားျမင္တဲ႕အခါရွင္းမယ္လုပ္ေတာ့ဆရာေတာ္က"ေမာင္ပဥၨင္းတို ့သူတို ့အိုးအိမ္တည္ေနတာကိုမဖ်က္ဆီးျကနဲ႕သူတို ့ဒုကၡျဖစ္ပါလိမ့္မယ္သည္းခံျကပါလို ့မိန့္သတဲ႕။အဲဒီအနာေျကာင့္ဆရာေတာ္ဘုရာပ်ံ လြန္ေတာ္မူခဲ႕သည္ဟုသိခဲ႕ရပါတယ္။
ဆရာေတာ္ဘုရားသီတင္းသုးံခဲ႕သည့္ေက် ာင္းကိုက်ြန္မခပ္ငယ္ငယ္ကပထမဆုးံေရာက္ခဲ႕ဖူးတယ္။က်ြန္မတို ့မိသားစု၏မိတ္ေဆြတစ္ေယာက္ကထိုေက် ာင္းမွာရဟန္းဝတ္ရာအိမ္ကိုဆြမ္းခံျကြရင္းေက် ာင္တြင္ေရွးလက္ရာရုပ္ပြားေတာ္ျကီးရွိတယ္လာဖူးလွည့္ပါေခၚတာနဲ႕တစ္ရက္မွာအေမႏွင့္က်ြန္မဘုရားပန္းမ် ားဝယ္ျပီးသြားခဲ႕ျကတယ္ေက် ာင္းေရာက္ေတာ့ေက် ာင္းေပၚတက္ရာေရွးသစ္သားေက် ာင္းျကီးမွာတိုင္လုးံျကီးမ် ားယိုင္ေနျပီးျကမ္းခင္းမ် ားကလည္းလမ္းေလ်ွာက္လိုက္တုိင္းတျကြီ ျကီြျမည္းေနတဲ႕အတြက္အသာေလးေဖာ့ေလ်ွ ာက္ခဲ႕ရတယ္။ဘုရားကန္ေတာ့ျပီးဘုရားပန္းမ် ားလဲလွယ္ဆက္ကပ္လွဴ ဒါန္းခဲ႕ျပီျပန္လာခဲ႕ျကတယ္။အဲ႕အခ်ိန္တုန္းကမတၱရာဆရာေတာ္သီတင္းသုးံခဲ႕တဲ႕ေက် ာင္းဆိုတာမသိခဲ႕ပါ။ေနာက္ပိုင္းမွသိရပါတယ္။ေက် ာင္းတြင္ေက် ာင္းထိုင္ဆရာေတာ္ က်ြန္မတို ့အသိမိတ္ေဆြဦးဇင္းျကီးႏွင့္ကိုယ္ရင္ေလးႏွစ္ပါးပဲရွိပါတယ္။ေက် ာင္းကျမိဳအစြန္ဘက္ျဖစ္တဲ႕တြက္သြားလာသူလည္းနည္းပါးေသာေျကာင့္ေနာက္ထပ္မေရာက္ျဖစ္ခဲ႕ပါ။မတၱရာဆရာေတာ္ျကီးသီတင္းသုံးခဲ႕ေသာေက်ာင္းသည္တိုက္ျကီးေက်ာင္းဟုေခၚဆိုျကပါတယ္။ယခုေတာ့ကံသာဦးေက် ာင္းဟုေခၚျပီးစာသင္တိုက္ျကီးျဖစ္ေနပါျပီ။
က်ြန္မသူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္ႏွင့္ဆုံမိျပီးကံသာဦးေက် ာင္းကိုသြာခ် င္တာေျပာတာနဲ႕သူကံထပ္ထားတဲ႕ဦးဇင္းေက် ာင္းမွာရွိတယ္လိုက္ပို ့မယ္ဆိုျပီးသြားခဲ႕ျကတယ္။ေက် ာင္းျကီးကိုကြန္ကရစ္မ် ားႏွင့္ျပဳ ျပင္မတ္ထားသည္ကိုေတြ႕ခဲ႕ရပါတယ္။
မတၱရာဆရာေတာ္သီတင္းသုးံခဲ႕ေသာေက် ာင္းသည္မတၱရာျမိဳ႕အမွတ္(၂)နယ္ေျမ ရန္ကင္းရပ္ကြက္တြင္ယခုတိုင္တည္ရွိေနပါတယ္မိတ္ေဆြမ် ားလာေရာက္ဖူးေမ် ာ္ ေလ့လာနိုင္ပါေျကာင္းေရးသားလိုက္ပါတယ္။
photo by @AyeAyeThaw
Author @AyeAyeThaw