အစကစဥ္းစားမိတာေတာ့ ကြၽန္ေတာ္ရဲ႕ပထမဆံုး intro post မွာ
ေျပာထားတဲ့အတိုင္း တနသၤာရီတိုင္းနဲ႔ ထား၀ယ္ၿမိဳ႕ရဲ႕ အလွအပေတြကို
ဖြဲ႕ဖြဲ႔ႏြဲ႔ႏြဲ႕ေလးေရးမလို႕ပါပဲ့ဗ်
စိတ္ကူးထားတာေလးေပါ့ေနာ္ ဒါေပမဲ့ တကယ္ေရးရမဲ့ အခ်ိန္လဲေရာက္ေရာ ၿမိဳ႕နယ္ လူငယ္ညီလာခံအစည္းအေ၀းတက္ရမွာနဲ႔
ကြၽန္ေတာ္အဦး ေနမေကာင္းလို႕ ေဆးရံုမွာသြားေစာင့္ေပးေနရတာနဲ႔ လံုး၀မေရးျဖစ္ပဲ ျဖစ္ေနတာေပါ့ဗ်ာ.....
ဒါေပမဲ့လဲ pro ရမဲ့ေန႕ဆိုေတာ့ လက္လႊတ္ခံလို႕မျဖစ္ျပန္ဘူး
ဒါနဲ႔ နီးတဲ့စာအုပ္ဆြဲလွန္ပီး post ေရးဖို႕႐ွာေနရင္းနဲ႔ ငယ္ငယ္က ကြၽန္ေတာ္ေရးထားတဲ့ စာစီစာကံုး စာအုပ္ေလးလွန္ဖတ္ရင္း
စာပုဒ္ေလးတစ္ပုဒ္ ႀကိဳက္လြန္းလို႕ ေရးဖို႕ျဖစ္လာပါေတာ့တယ္
မိဘတစ္ေယာက္အေနနဲ႕ ေက်ာင္းပီးခါနီး သားသမီးေတြအတြက္
ကမၻာႀကီးအေပၚေတာင္းခံထားတဲ့ ပံုစံေလးနဲ႔ပါဗ်......
ငယ္ငယ္ကဆိုေတာ့ ဘယ္စာအုပ္ကေနကူးခ်ထားမွန္းလဲမသိေတာ့ပါဘူးခင္ဗ်ား
ေသခ်ာတာကေတာ့ ကိုယ္တိုင္ေရးထားတာ မဟုတ္ေလာက္ဘူးဗ်
နဲနဲပါးပါးေတာ့ ကြန္႕ျမဴးထားမွာေပါ့ေလ....
ကဲ......ေျပာတာနဲနဲ႐ွည္သြားပီ ငယ္ငယ္ကႀကိဳးစားထားတဲ့
သိသေလာက္ မွတ္သေလာက္ ပညာေလးကို အားေပးၾကပါဦးလို႕
အမွားပါရင္လဲ ခြင့္လႊတ္ေပးၾကပါဦးလို႕.......credit လဲေပးပါတယ္ဗ်ာ....
ကမၻာေလာကႀကီးေရ ……
တို႔ကေလးေတြ ဒီေန႔ေက်ာင္းဆင္းၾကေတာ့မယ္။ ကာလအတန္ၾကာ တဲ့အထိ မင္းကိုသူတို႕နားလည္ႏိုင္ၾကဦးမွာမဟုတ္ဘူး။ မင္းသူတို႔ကို ၾကင္ၾကင္နာနာဆက္ဆံေပးပါလို႔ ငါေမတၱာရပ္ခံခ်င္တယ္။
မင္းသိတဲ့အတိုင္း သူတို႔ကေလာေလာဆယ္အခ်ိန္ထိ ကိုယ့္အိမ္မွာကိုယ္ဗိုလ္လုပ္ေနခဲ့ၾကတာ။ သူတို႔ခံစားခ်က္ေတြ၊ ေ၀ဒနာေတြမွန္သမွ် မိဘက မျပတ္အကဲခတ္ၿပီးေျဖေဖ်ာက္ေပး ကုစားေပးေနခဲ့တာ။ နက္ျဖန္ သန္ဘက္ကစၿပီး အေျခအေနေတြက လံုး၀ျခားနားသြားေတာ့မွာ။ အရင္တစ္ခါမွမႀကံဳဖူးတဲ့ စြန္႔စားခန္းအသစ္တစ္ခု စတင္ရေတာ့မွာ။ ဒီစြန္႔စားခန္းခရီးမွာ ဒုကၡဆင္းရဲေတြ၊ ၀မ္းနည္းေၾကကြဲစရာေတြလည္း ဆင္ႏႊဲရလိမ့္မယ္။ ဒီခရီးလမ္းကို ေလွ်ာက္လွမ္းႏိုင္ဖို႔အတြက္ သူတို႔မွာ ယံုၾကည္မႈေတြ၊ ေမတၱာတရားေတြ၊ ခံႏိုင္ရည္ေတြ၊သိနားလည္မႈေတြ အမ်ားႀကီးလိုအပ္လိမ့္မယ္။
ဒါေၾကာင့္မို႔သူတို႔ေလးေတြကိုၾကည့္ရႈေစာင့္ေရွာက္ေပးဖို႔ ေမတၱာရပ္ခံေနရတာပဲ ကမၻာေလာကႀကီးေရ။ သူတို႔ သိသင့္ သိထိုက္တဲ့အရာေတြ သိေအာင္ တတ္ေအာင္ သင္ျပေပးစမ္းပါ။ ဒါေပမဲ့ ေက်းဇူးျပဳၿပီးတတ္ႏိုင္သမွ် ညွာညွာတာတာေတာ့ ကိုင္တြယ္ပါေနာ္။
ေလာကႀကီးမွာလူတိုင္းသမာသမတ္ရွိတာမဟုတ္ဘူး။ တရားသျဖင့္လုပ္ေနတာမဟုတ္ဘူး၊ မမွန္မကန္တဲ့လူေတြလည္းရွိတယ္ဆိုတာ သူတို႔သိဖို႕လိုေသးတယ္။ ဒါေပမဲ့ လူဆိုးတစ္ေယာက္ရွိတိုင္း ဇာတ္လိုက္လူစြမ္းေကာင္းတစ္ေယာက္ေတာ့ရွိတယ္။ လိမ္ညာေကာက္က်စ္တဲ့ ႏိုင္ငံေရးသမားတစ္ေယာက္ရွိတိုင္း ေလးစား ၾကည္ညိဳစရာေကာင္းတဲ့ ႏိုင္ငံေရးေခါင္းေဆာင္ေကာင္းတစ္ေယာက္ရွိ တယ္။ ကိုယ့္ကိုဒုကၡေပးမယ့္ ရန္သူတစ္ေယာက္ရွိတိုင္း ကိုယ့္ကို ကူညီရိုင္းပင္းမယ့္ မိတ္ေဆြတစ္ေယာက္ေတာ့ရွိတယ္ဆိုတာလည္း သင္ၾကားေပးေစခ်င္တယ္။ အခ်ိန္ေတာ့ေပးရ မွာေပါ့ ေလာကႀကီးရယ္။ ဒါေပမဲ့ကိုယ္တိုင္ရွာ ေငြတစ္က်ပ္ဟာ အလကားရတဲ့ေငြတစ္ရာထက္ တန္ဖိုးရွိတယ္ဆိုတဲ့အေၾကာင္း၊ အရႈံးကို အၿပံဳးမပ်က္ ခံယူတတ္မွ ေအာင္ႏိုင္ခ်ိန္မွာ ျပည့္ျပည့္၀၀ေပ်ာ္ရႊင္ႏိုင္မယ္ဆိုတဲ့ အေၾကာင္းေတြလည္း သူတို႔သိနားလည္ေအာင္ ေဆာင္ရြက္ေပးေစခ်င္တယ္။
ျဖစ္ႏိုင္ရင္ သူတို႔မွာ၀န္တိုမေစၧရိယစိတ္ေတြ ကင္းစင္ေအာင္၊ သူတစ္ပါးရဲ႕ အဆင္ေျပမႈ၊ ေအာင္ျမင္မႈအတြက္လည္း မုဒိတာပြားတတ္ေအာင္ သင္ၾကားေပးေစခ်င္တယ္။ မေအာင္ျမင္မႈနဲ႔ႀကံဳရတဲ့အခါမ်ဳိးမွာ အရံႈးဒဏ္ကို ႀကံံ႕ႀကံ႕ခံႏိုင္တဲ့ ဇြဲသတိၱရွိဖို႔နဲ႔ေအာင္ျမင္တဲ့အထိ ဆက္ႀကိဳးစားမယ္ဆိုတဲ့ စိတ္ဆႏၵဆက္လက္ျပင္းျပေနတဲ့အထိ ဆက္ႀကိဳးစားမယ္ဆိုတဲ့ စိတ္ဆႏၵ ဆက္လက္ျပင္းျပေနတတ္ဖို႔လည္း သင္ၾကားေပးပါၿပီ။ ၿပီး သိမ္ေမြ႔သူကို သိမ္ေမြ႔စြာဆက္ဆံတတ္ဖို႕၊ မာေက်ာသူနဲ႔ေတြ႕တဲ့အခါ ကိုယ္လည္းမာေက်ာႏိုင္ဖို႕ လမ္းညႊန္ေပးပါ။
အမ်ားေနာက္ ေရာေယာင္မလိုက္ဘဲ ကိုယ့္အသိဥာဏ္၊ ကိုယ့္ဆံုးျဖတ္ခ်က္နဲ႔အလုပ္လုပ္တတ္ဖို႔၊ ဘယ္သူ႔စကားကိုမွ နားပိတ္မထားေသာ္လည္း ၾကားသမွ်ကိုေတာ့ အမွန္တရားဆိုတဲ့ ဆန္ခါနဲ႔စစ္ၿပီးမွ လက္ခံ မွတ္သားတတ္ဖို႔၊ ၀မ္းနည္းေၾကကြဲခ်ိန္မွာလည္း အၿပံဳးမပ်က္ေနတတ္ဖို႕၊ သို႔ေသာ္မ်က္ရည္က်ျခင္းကိုလည္း ရွက္စရာလို႔ မယူစဖို႔၊ ၿပီးတစ္ခါတစ္ရံရႈံးနိမ့္ျခင္းမွာ လည္းဂုဏ္က်က္သေရရွိေနတတ္ၿပီးေအာင္ျမင္ပါလ်က္ စိတ္ပ်က္ရျခင္းဆိုတာမ်ဳိးလည္းရွိေၾကာင္း သိရွိဖို႔ကိုပါ သင္ၾကားေပးေစခ်င္တယ္။
အၿမဲမေကာင္းေျပာတတ္တဲ့လူေတြကို ဂရုမစိုက္ဖို႔ စကားခ်ဳိလြန္းသူကို သတိထားဖို႕။
ကိုယ့္ရဲ႕ဦးေႏွာက္နဲ႔ၾကြက္သားကို ေၾကးအျမင့္ဆံုးေပးသူထံေရာင္းခ်တတ္ဖို႔၊ ဒါေပမဲ့ ႏွလံုးသားနဲ႔၀ိညာဥ္ကိုေတာ့ ဘယ္ေတာ့မွေစ်းႏႈန္းမသတ္မွတ္ဖို႕ေတြလည္း သင္ဖို႔လိုလိမ့္မယ္။
အကယ္၍ ျဖစ္ႏိုင္မယ္ဆိုရင္ ကိုယ္နဲ႔သူတစ္ပါးႏႈိင္းယွဥ္တာမ်ဳိးမလုပ္ဖို႔လည္း သင္ျပေပးေစခ်င္တယ္။ ဘာေၾကာင့္လည္းဆိုေတာ့ေလာကႀကီးမွာ ကိုယ့္ထက္ႀကီးက်ယ္တဲ့လူ၊ ကိုယ့္ထက္နိမ့္ပါးတဲ့လူေတြဆိုတာ အၿမဲရွိေနမွာမဟုတ္လား။ ကိုယ့္စံခ်ိန္ ကိုယ္ခ်ဳိးႏိုင္ေအာင္၊ ကိုယ့္ယခင္ေဆာင္ရြက္ခ်က္ေတြထက္ ထူးျခားသာလြန္ေအာင္ ၿပိဳင္ဆိုင္ႀကိဳးစားဖို႕သာ သူတို႔ကို သင္ၾကားေစခ်င္တယ္။
ၿပီးေတာ့ ေလာကႀကီးမွာ တစ္ခါတစ္ရံအေလာင္းအစားလုပ္ရတဲ့အခါမ်ဳိးရွိသလုိ အံစာတံုးကို လက္လႊဲေပးလိုက္ရတဲ့အခါမ်ဳိးလည္း ရွိတယ္ဆိုတာ သူတို႕သိဖို႕လိုလိမ့္မယ္။
ေလာကႀကီးေရ ….. သူတို႕ကို ၾကင္ၾကင္နာနာဆက္ဆံပါကြာ။ ဒါေပမဲ့ အလိုေတာ့မလိုက္နဲ႔၊ သိပ္လည္းမ်က္ႏွာသာမေပးနဲ႔၊ ဘာေၾကာင့္လည္းဆိုေတာ့ မီးဒဏ္ကို နာနာခံၿပီးမွ အသားေကာင္းတဲ့ သံမဏိျဖစ္မွာကိုး။ ဒီအတြက္ သူတို႔မွာမိမိကိုယ္ကိုယံုၾကည္တဲ့စိတ္ ထက္သန္ျပင္းျပစြာ ရွိဖို႔ ေမြးျမဴေလ့က်င့္ေပးပါ၊ ကိုယ့္ကိုယ္ကို ယံုၾကည္စိတ္ရွိမွ လူသားတစ္ရပ္လံုးအေပၚ ယံုၾကည္တဲ့စိတ္ သူတို႔မွာ ကိန္းေအာင္းလာလိမ့္မယ္။ မွာလိုက္တာေတြက သိပ္မ်ားေနၿပီလားပဲ ေလာကႀကီးေရ။ ဒါေပမဲ့ မင္းတတ္ႏို္င္သမွ်ေတာ့ လုပ္ေပးပါေနာ္။ သူတို႔က ႏုနယ္ေသးတဲ့ လူငယ္ေလးေတြ … ၊ငါတို႔ရဲ႕ကေလးေတြပါ။
Myanmar Steemit Lover
Aung Htet Kyaw
@aunghtetkyaw
MSC-197
Credit from google images