ခ်စ္လွစြာေသာျမန္မာစတီးမစ္မိသားစု၀င္ အေပါင္းတုိ႔ မဂၤလာပါခင္ဗ်ာ။

Mingalar par. My dear Myanmar steemians families.

ဒီကေန႔က စေနေန႔ျဖစ္သည္ႏွင့္အညီ မနက္ဖန္တြင္ ပရုိတင္စရာ မရွိသည့္အတြက္ မွ်ေ၀လုိေသာအေၾကာင္း အရာတစ္ခ်ဳိ႕ရွိေနပါသည္။ စေနေန႔တုိင္းတြင္ ကၽြႏု္ပ္အေနျဖင့္ စာမေရးပဲႏွင့္ အနားမယူလုိသည္ကတစ္ေၾကာင္း၊ တစ္ရက္ပ်က္လွ်င္ စိတ္မပါျဖစ္တတ္ေသာေၾကာင့္လည္းေကာင္း စာေရးမပ်က္ခ်င္ေသာေၾကာင့္ ေရးျခင္းလည္း ျဖစ္ပါသည္။ စာေရးမပ်က္လည္း မပ်က္ခ်င္၊ ဗဟုသုတလည္း ရေစလုိေသာဆႏၵေၾကာင့္ စာေရးဆရာႀကီးမ်ား၏ စာမ်ားအား လွန္ေလွာဖတ္ရႈကာ မွ်ေ၀ေရးသားျခင္းျဖစ္ပါသည္။ စိတ္မပါလုိ႔ vote မေပးႏုိင္ပါကလည္း ကိစၥမရွိပါ။ ဗဟုသုတရေစလုိေသာဆႏၵသည္္သာ အဓိကျဖစ္ပါသည္။ ထုိ႔ေၾကာင့္ ယေန႔အတြက္ကုိ ဆုံးမစာ အေၾကာင္းကုိ ေရးသားမွ်ေ၀လုိပါသည္။ ဆုံးမစာ ဟုဆုိလုိက္သျဖင့္ ကၽြႏု္ပ္က ဆုံးမစာေရးသားျခင္းမဟုတ္ပါ။ ေရွးေရွးက စာမ်ားျဖင့္ ေရးသားဆုံးမထားခဲ့ၾကသည္ကုိ ျပန္လည္မွ်ေ၀လုိျခင္းသာျဖစ္ပါသည္။ အျခားေသာ တုိင္းျပည္မ်ားတြင္ ထုိသုိ႔ေသာ ဆုံးမစာမ်ားရွိမည္ဟု ထင္ပါသည္။ ကၽြႏု္ပ္တုိ႔ ႏိုင္ငံတြင္ “ဆုံးမစာအစ ျမတ္ဗုဒၶ” ဟု ေရွးကလူမ်ားက မွတ္ယူထားခဲ့ၾကပါသည္။ ကၽြႏု္ပ္တုိ႔လူ႕ေဘာင္ေလာကတြင္ အယုတ္တရား၊ အမုိက္တရား၊ မိစၦာတရား တုိ႔သည္ ဆိတ္သုန္းေပ်ာက္ကြယ္ျခင္းမရွိပါ။ မကင္းကြာခဲ့ပါ။ ေရွးကလည္း မဆိတ္သုန္း မကင္းကြာခဲ့သကဲ့သုိ႔ ယခုေခတ္လည္း မကင္းကြာ မဆိတ္သုန္း၊ ေနာင္လည္း ထုိ႔အတူတူပင္ ရွိပါလိမ့္မည္။ လူတုိ႔သည္ အမူအက်င့္၊ အေျပာအဆုိ၊ ႏွလုံးသြင္း စသည္တုိ႔သည္ လမ္းမွားေရာက္ရန္ အခြင့္အလမ္းမ်ားစြာ ရွိပါသည္။ ထုိ႔ေၾကာင့္လည္း ပညာရွင္အဆက္ဆက္တုိ႔သည္ ဆုံးမစာမ်ားအား ေရးသား ဆုံးမခဲ့ၾကေပသည္။ အဆုံးအမႏွင့္ကင္းလြတ္ေသာသူတုိ႔သည္ ၿငိမ္းခ်မ္းသာယာစြာျဖင့္ လူ႕ေလာကႀကီးကုိ ေျဖာင့္တန္းစြာ ေလွ်ာက္လွမ္းႏုိင္ၾကမည္မဟုတ္ပါ။ အဆုံးအမစာမ်ားကြယ္ေပ်ာက္ခဲ့သည္ရွိေသာ္ ကၽြႏု္ပ္တုိ႔ လူ႕ေလာကႀကီးသည္ အလြန္အမင္းဆုိးရြားသြားႏုိင္သည္မွာ ေသခ်ာပါသည္။ ဆုံးမစာမ်ားသည္ အေကာင္း အဆုိး၊ အေၾကာင္း အက်ဳိး တုိ႔ကုိ စဥ္းစားဆင္ျခင္ႏုိင္ရန္အတြက္ ခြဲျခားေ၀ဖန္ႏုိင္ရန္အတြက္ လမ္းညႊန္ေျမပုံမ်ား ပင္ျဖစ္ပါသည္။

ကၽြႏ္ုပ္တုိ႕သည္ လူ႕ေဘာင္ေလာကတြင္ ေဆာင္ရန္၊ ေရွာင္ရန္ တနည္းအားျဖင့္ က်င့္ေဆာင္ရန္နည္းလမ္း ေကာင္းမ်ား၊ မက်င့္ေဆာင္ထုိက္ပယ္ခြာအပ္ေသာ၊ အျပစ္ျဖစ္ေစေသာအက်င့္တုိ႔ကုိ မက်င့္ေဆာင္ျခင္းသည္ ေလာက၏ အက်ဳိးစီးပြားတုိးတက္ရန္သာမက သံသရာခရီးတြင္ အလြန္အေရးပါေသာေၾကာင့္ ပညာရွင္တုိ႔က ဆုံးမစာတုိ႔ကုိ အေလးအနက္ထား ေရးသားခဲ့ၾကျခင္းပင္ျဖစ္ပါသည္။ ယေန႔ေခတ္ကာလတြင္ ဆုံးမျခင္း ကုိ အျပစ္တင္ျခင္းဟု ယူဆတတ္ၾကရာ ဆုံးမျခင္းကုိ မခံယူလုိၾကေသာသူအမ်ားအျပားပင္ရွိေနရာ ေနာင္ေရး စိတ္မေအးစရာပင္ျဖစ္ပါသည္။ အဆုံးအမ ကုိ ၾသ၀ါဒ ဟုလည္းေကာင္း၊ အႏုသာသန ဟုလည္းေကာင္း၊ နီတိ ဟုလည္းေကာင္း ေခၚဆုိႏုိင္ေၾကာင္း သိရပါသည္။ နီတိိက်မ္းမ်ားသည္ သကၠတဘာသာကုိ အရင္းခံ ေရးသား ထားေသာ ေလာကအဆုံးအမမ်ားပင္ျဖစ္ပါသည္။ နီတိက်မ္းမ်ားသည္ မူရင္းက်မ္းဂန္အသီးသီးမွ ေကာင္းမြန္ ေသာ အယူအဆမ်ားကုိ သိမ္းသြင္းလက္ခံထားသည္ျဖစ္ရာ နီတိမ်ားစြာတြင္ ေဒသနာေတာ္ထြက္ အဆုံးအမမ်ားလည္း ပါ၀င္ေနမည္ျဖစ္ပါသည္။ နီတိက်မ္းမ်ားကုိ ေလာကနီတိ၊ ဓမၼနီတိ၊ ရာဇနိတိ ဟု ခြဲျခား ေဖာ္ျပခဲ့ၾကေၾကာင္းလည္း မွတ္သားရပါသည္။ ကၽြႏု္ပ္တုိ႔ ျမန္မာႏုိင္ငံတြင္ ဆုံးမစာမ်ားသည္ ဗုဒၶဘာသာ ယဥ္ေက်းမႈႏွင့္အတူ ၀င္ေရာက္လာၾကေပသည္။ ေရွးေခတ္က ဆုံးမစာေရးသားသူမ်ားသည္လည္း အမ်ားအားျဖင့္ ရဟန္းေတာ္မ်ားျဖစ္ၾကေၾကာင္းကုိေတြ႕ရပါသည္။ “အလိမၼာ စာမွာရွိ” ဆုိေသာ စကားသည္ ဆုံးမစာအမ်ဳိးမ်ဳိးတုိ႔ကုိ ပညာရွင္အသီးသီးတုိ႔မွ ျပဳစုခဲ့ေသာေၾကာင့္ ထြက္ေပၚလာျခင္းျဖစ္ပါသည္။

ဆုံးမစာမ်ားသည္ အမ်ဳိးအမည္မ်ားျပားစြာတည္ရွိသည္ဟု သိရွိရပါသည္။ ဆုံးမခံ ပုဂၢိဳလ္မ်ားအလုိက္ ရွင္သာမေဏတုိ႔အား ဆုံးမခ်က္၊ မင္းအား ဆုံးမခ်က္၊ ပုဏၰားတုိ႔အား ဆုံးမခ်က္၊ ေလာကီလူသားတုိ႔အား ဆုံးမခ်က္၊ မင္းမႈထမ္းမ်ားအား ဆုံးမခ်က္၊ အမ်ဳိးသမီးမ်ားအား ဆုံးမခ်က္၊ အမ်ဳိးေလးပါး လူအားလုံးႏွင့္ သက္ဆုိင္ေသာ ဆုံးမခ်က္ စသည္ျဖင့္ ျမင္ေတြ႕ႏုိင္ၾကပါသည္။ ဆုံးမစာတစ္ေစာင္ထဲတြင္ပင္ အပုိဒ္ခြဲ၍ ဆုံးမတတ္ေၾကာင္းကုိလည္း သိရပါသည္။ ဆုံးမစာ အဖြဲ႕အႏြဲ႕မ်ားကုိလည္း ရုိးရုိးလကၤာစပ္ စကားေျပမ်ားမွ သည္ လကၤာ၊ ပ်ဳိ႕၊ ရတု၊ ေလးဆစ္ခ်ဳိး၊ သံေပါက္ စသည္ျဖင့္ မိမိတုိ႔သန္ရာအလုိက္ အမ်ဳိးမ်ဳိးအဖုံဖုံ စပ္ဆုိၾက ေၾကာင္းကုိလည္း မွတ္သားရပါသည္။ ဆုံးမစာမ်ားတြင္ ပိဋကတ္က်မ္းဂန္မ်ား၊ နီတိက်မ္းမ်ားမွ အဆုိအမိန္႔မ်ား ကုိ ကုိးကားလ်က္ မိမိ၏ ဥာဏ္ျဖင့္ ေပါင္းစပ္ထည့္သြင္းထားတတ္ၾကေပသည္။ လုပ္သင့္ မလုပ္သင့္၊ ေဆာင္ရန္ ေရွာင္ရန္ မ်ားကုိ ခြဲျခားျပသေပးပါသည္။ ဆုံးမစာမ်ားေရးသားၾကရာတြင္ မူရင္းက်မ္းတစ္ခုတည္းမွ ထုတ္ႏုတ္ေရးသားၾကရသျဖင့္ တူညီမႈမ်ားကုိလည္း ေတြ႕ျမင္ရပါသည္။ ထုိသုိ႔သေဘာတရားအရ တူညီေနေသာ္လည္း အခ်ဳိ႕ေရးသားပုံနည္းစနစ္မတူညီၾကသည္ကုိလည္း မွတ္သားရပါသည္။ ယေန႔ေခတ္တြင္ ဆုံးမစာမ်ားအား စိတ္၀င္စားမႈနည္းပါးလာသည့္အျပင္ အထက္တြင္ေဖာ္ျပခဲ့သည့္အတုိင္း ဆုံးမသည္ကုိ အျပစ္တင္သည္ဟု ထင္ျမင္တတ္ၾကေပရာ စိတ္မေကာင္းစရာပင္ျဖစ္ပါသည္။ ဆုံးမမည့္သူ မရွိျခင္းသည္ ေလာကအက်ဳိးစီးပြား၊ သံသရာ အက်ဳိးစီးပြား ဆုတ္ယုတ္ပ်က္စီးျခင္းပင္ျဖစ္သည္ကုိ နားမလည္ၾကေတာ့ပါ။ ၀မ္းနည္းဖြယ္ေကာင္းေလစြ။

ဆုံးမစာမ်ားသည္ ေလာကအတြက္ အလြန္အေရးပါလွပါသည္။ ဆုံးမစာတုိ႔သည္ ေလာကီ ေလာကုတ္ ႏွစ္ျဖာေသာအက်ဳိးစီးပြားကုိ တုိးတက္ေစပါသည္။ ဆုံးမစာမ်ား ေပ်ာက္ကြယ္လာလွ်င္ လူတုိ႔၏ အက်င့္စာရိတၱ မ်ားအျပင္ လုပ္သင့္သည္ကုိလည္း နားမလည္၊ မလုပ္သင့္သည္တုိ႔ကုိလည္း မသိရွိႏုိင္ေတာ့ပါ။ အထပ္ထပ္ဖတ္ ျခင္းျဖင့္ သတိျပဳဆင္ျခင္စရာမ်ားကုိ သိနားလည္ေစႏုိင္ပါသည္။ ေခတ္အဆက္ဆက္အတြက္လည္း မွန္ကန္ေသာ ဆုံးမခ်က္မ်ားလည္း ပါရွိတတ္ေပသည္။ ေခတ္မီေသာ အဆုံးအမမ်ားကုိ တစ္စုတည္း တစ္ေပါင္းတည္း လူအမ်ား သိရွိေစႏုိင္ေသာေၾကာင့္ အလြန္အဖုိးတန္လွေပသည္။ ထုိသုိ႔ လူ႕ေလာကအတြက္ အဖုိးတန္လွေသာ ဆုံးမစာမ်ား ေပ်ာက္ကြယ္ေနျခင္းမွာ ႏွေျမာစရာေကာင္းလွပါသည္။ ဆုံးမစာမ်ားအား ဖတ္ရႈျခင္းျဖင့္ လူ႕ေဘာင္ေလာကအား ယဥ္ေက်းသိမ္ေမြ႕ေစပါသည္။ လူေတာ္ လူေကာင္းမ်ား ေပၚထြန္းႏုိင္ေစ ပါသည္။ ေရွးေဟာင္းစာေပမ်ားအားလည္း ထိန္းသိမ္းေစာင့္ေရွာက္ရာေရာက္ေပသည္။ ထုိထုိေသာ ေကာင္းက်ဳိးမ်ားေၾကာင့္ ဆုံးမစာမ်ားအား မေပ်ာက္မပ်က္ ဆက္လက္တည္ရွိေစလိုေသာ ဆႏၵျဖင့္ ဆုံးမစာမ်ား အေၾကာင္းကုိ မွ်ေ၀ေရးသားျခင္းျဖစ္ပါသည္။ ေနာက္အပတ္မ်ားတြင္ ဆုံးမစာမ်ားအား တတ္ႏုိင္သေလာက္ ေဖာ္ျပေပးသြားမည္ျဖစ္ပါသည္။ ဆုံးမစာမ်ားတြင္ ပါရွိသည့္ အေထြေထြဆုံးမစာမ်ားသည္ လူသားတုိ႔အတြက္ ထူးခၽြန္ေအာင္ျမင္ေသာ ဘ၀ကုိ ပုံေဖာ္ေပးႏုိင္မည္ဟု ယုံၾကည္ပါေၾကာင္းေရးသားရင္း ရပ္နားလုိက္ပါသည္။

ေနာက္တစ္ပတ္တြင္ ဆက္လက္ေဖာ္ျပပါမည္။

မွီျငမ္း - ဆုံးမစာေပါင္းခ်ဳပ္

ေရးသားသူ(Author)___

stemit ansoe myanmar no word logo 2.png