Praktisch alle religies zijn halve of valse religies. Religies geven vrijwel uitsluitend gedragscodes en overpeinzingen van dogmatische afgeleiden van inzichten, die weliswaar naar waarheid verwijzen maar nooit verwezenlijkt kunnen worden door overpeinzing of recitatie.
Terwijl er enorm veel mensen verlicht zijn geworden door allerlei religies die zelfreflectie beoefenen, blijft verlichting toch onbereikbaar voor velen. Waarschijnlijk pas als religie begrepen gaat worden en de vormloosheid van spirituele levenswijzen tot welvarende culturen kan leiden, zullen er mogelijk pas weer grote leraren als Boeddha en Christus uit lange biddende en mediterende lineages voort gaan komen.
Boeddhisme heeft veel verlichte mensen kunnen voortbrengen, maar ze hebben nooit van nut kunnen zijn omdat ze door de structuur van de Boeddhistische orden worden tegengehouden of vermoord. Als project faalt Boeddhisme, maar niet overal, en net zo is het met alle andere grote religies. Geen religie op onze wereld heeft echt tot vrucht kunnen komen en geen verlichte is het gelukt om een bewustwordingsbeweging op te zetten die lang genoeg kon duren en dynamisch en speels genoeg bleef om een massale zelfrealisatie in de mensheid teweeg te brengen... omdat ze allemaal door de ego's van de volgelingen zijn stukgemaakt en ze door cult invloeden tot product worden gemaakt.
De Tibetaanse bevolking was het ideale volk voor de boodschap van Boeddha. En daar had de hele wereld door kunnen veranderen. Het Tibetaanse volk had een heel eenvoudig maar functioneel werkende manier van leven. Boeddha's woorden had die bevolking tot een Boeddha-producerende samenleving kunnen maken. Maar Boeddhisme is z'n eigen hindernis geworden doordat het niet buiten z'n eigen werkwijze wil stappen, door de rationalisaties van de hiërarchie: ze bleven uitsluitend bij de woorden van Boeddha. En vervolgens heeft China de wereld de mogelijkheid ontnomen om het Tibetaanse Tempelland met waardigheid te kunnen betreden en uit te vinden wat dit is. Die mogelijkheid is nu weg en tot op de grond gesloopt. Waardoor een nieuwe manier zal ontstaan die ook deze kant van de religieuze wereld gaat omvatten en omarmen, en de mogelijkheden ervan beschikbaar maken voor ieder mens die dat wil.
Het betekent dat alle religies gaan samenkomen, maar dat ze alle hun eigenaardigheid zullen behouden. Er is als zodanig geen één juiste manier, maar vele juiste manieren. Ontelbare manieren: alle Natuurlijk doch absoluut niet hetzelfde. Zoveel manieren als de natuur bloeien kan, zoveel manieren zijn er om verlichting te bereiken voor de mens. Er kan geen ééń-religie zijn. Als er een één-religie is dan is die per definitie vals. Alle religies kunnen hun universaliteit herkennen, maar ze kunnen nooit verenigen tot één. Vele wegen naar intrinsieke eenheid is geen eenheid van de velen, maar een eenheidsbesef in vele verschillende manieren van leven. De werkelijkheid is een mondiale multi samenleving die elkaar in vrijheid laat leven, maar geen multiculturele samenleving die elkaar naar het leven staat omdat er geen lokale eenheid meer kan worden bereikt. Er gaat een enorme diversiteit ontstaan aan “nieuwe” Wegen naar Eenheid, maar het zal geen één-religie kunnen zijn: die “religie “ is per definitie symbolisch, en dus vals.
Als er maar één religie overblijft dan betekent dat dat iedereen voor de gek wordt gehouden. Want iedere cultuur waar een verlichte uit is voortgekomen, betekende meestal het begin van een nieuwe richting voor die cultuur. Een meer complete richting. Culturen zullen er vele zijn en religies zijn er daarom net zo, vele. Het is eenvoudig zo, want religie behoort je te leren te bevrijden van de identiteit die je krijgt door de symbolische werking van je geest. En vele culturen inspireren vele identiteiten, waardoor er dus vele manieren zijn om die te doorzien. Hoe je jezelf hebt verlost van je identiteit, is je religie geweest. Of, zoals je identiteit is, is dat je valse-religie. Valse religie bouwt symbolische identiteiten om te kunnen vechten, en slechts culten eisen dat er een identiteit wordt gebouwd die nooit mag worden afgebroken.
Waarlijke religies zullen hun eenheid gaan herkennen, waardoor ze niet meer met elkaar zullen wedijveren. Religies zijn slechts verschillende manieren om in een bepaalde toestand te komen en jezelf te doorzien. Het is niet iets om je mee aan te kleden, maar om het is iets om je mee uit te kleden: iets om te leren je dwaling van je af te zetten; de illusie te doorzien en je daarvan te bevrijden, waardoor je lichter bent; verlicht.
Religie is niet iets van de mind. De “religie” van de mind is symbolisch: Het is van de leugen; de leugen dat symboliek is als werkelijkheid. Ware Religie heeft te maken met wat waar is, en niet met wat niet waar is. Ware religie is natuurlijk en vrij. Ware religie is van het hart. Ware religie is van het levende. Ware religie is zelfs filosofisch vrij. Ware religie is bevrijdend; als een mogelijkheid om schoon te worden en weer opnieuw tot leven te komen; om opnieuw op te staan. Ja, om opnieuw te worden geboren.
En geen geïnstitutionaliseerde religie kan claimen dat voor je te doen… want het zijn de machtsstructuren die het oude ego behelzen. En ze zullen gaan, want leven is altijd nieuw.
Boeddhisme is daarin een van de meest directe wegen naar verlichting, maar Jezus is die weg. En het is belangrijk om het verschil te begrijpen, want als je je hele leven gaat besteden aan de voorbereiding voor wat er gebeurt na dit leven, dan hoef je helemaal niets meer met dit leven te maken te hebben. Maar waarom ben je dan hier? Het “volgende” leven is net zo, leven. Reïncarnatie is echt, want er kan niets dood in eeuwig leven. De beschrijvingen van het hiernamaals is dan ook de beschrijving van niets anders dan de mind, maar dan alsof je erin rondloopt. Het boeddhistische hiernamaals, het Bardo, beschrijft het door al de innerlijke mentale toestanden te representeren als wezens met archetypische krachten; waarmee je een visuele representatie van je geest hebt. De mind, maar dan binnenstebuiten en visueel gerepresenteerd volgens archetypen. Als een visuele kaart van de mind waar jij dan in bent als wezen. De minds' archetypen tot wezens gemaakt is het Bardo. Je innerlijk als uiterlijk, waar jij als spirit in bent.
De dood van het lichaam en de mind is een zekerheid, maar het is onmogelijk om in het Leven te sterven. Het gaat je slechts je eigen mind tonen als de imprint op je ziel. Je kijkt er naar jezelf van binnenuit, en je ziet er dat je twee kanten hebt als mind maar dat je als spirit eeuwig bent.
Boeddha geeft je de mind, maar Jezus geeft je het Leven.
Het probleem met alle religies is dat ze half zijn. Er wordt met heilige boeken omgegaan alsof er een codering in wordt gebruikt die geleerd en bestudeerd moet worden; die onthouden moet worden. We gaan met heilige boeken om alsof er een gouden sleutel in staat die je begrijpen moet, en als we het maar eenmaal onthouden en herhalen, dat dat genoeg is. Als we met de teksten van heilige boeken een argument kunnen winnen, dan denken we dat dus de waarheid kennen. Maar we verzamelen zo slechts sleutels die we nooit gebruiken, want die “codering” is niet een of ander cijfer of puzzel om op te lossen, maar een begrip en inzicht wat uit jezelf moet voortkomen. De “code” van een heilig boek is niet als de programmeercode van een computer waardoor die een bepaalde functionaliteit verkrijgt. De code van religies en ideologieën, filosofieën, doctrines of scriptures is dat ze een beschrijving geven van een denk- en gedragspsychologie die je door eigen overtuiging aan jezelf meegeeft, maar waar je je van moet ontdoen. Maar zoals we de code van religie begrijpen, ga je je ernaar gedragen, waardoor je er dus per definitie niet vrij van bent…
Halve religie leert je symbolisch over bevrijding: het leert je de psychologie van deconditionering en loslaten en de psychologie van moraliteit, maar het je leert niet daadwerkelijk los te laten en het toont je noch het innerlijk noch het paradijs.
De leer van halve religie is niet dat wat er werkelijk uit begrepen moet worden. En als je begrijpt dat je zelfs op moralistische wijze een keurslijf kunt maken, dan moet het niet moeilijk zijn om te begrijpen dat je zelfs dat moet afschudden om waarlijk vrij te zijn… Al ben je dan niet vrij van moraliteit, want moraliteit is de taal van het hart en de acties voortkomend uit het hart. Aangeleerde moraliteit doorzien doet ze juist herkennen in de levende werkelijkheid. Waarmee aangeleerde moraliteit zich weliswaar toont als waar, maar dus tevens dat je het tot dan toe niet verwezenlijkt had. En eenmaal moraliteit in jezelf herkend, behoeft het niet langer onthouden te worden want het is dan je levende werkelijkheid.
Nu zit in alle lering en doctrine impliciet verstopt dat, als je je er niet aan houdt, je slecht bent of niet goed genoeg, dat je een zondaar bent of aan het lijden bent… En je krijgt het daarmee dus symbolisch gepresenteerd als werkelijkheid. Het is een leugen. Het is hetzelfde met alle esoterische of mystieke beschrijvingen: Je kan het er niet uit begrijpen, je moet het zien functioneren in jezelf zodat je het als geheel kan laten vallen… als “jezelf”: je identiteit ... Je psychologische begrenzing moet weg.
Code is dus begrip: begrip van oorzaak en gevolg, begrip van geneste routines, begrip van het classificeren van methodieken en systematisering: begrip van methodologie. Code is in religie zodat je een herkenning kunt hebben van wat je dus juist niet moet doen; wat je moet laten vallen. De beschrijving van code in religie is om je te helpen je routines te doorzien.
Maar het begrip dat een mens in eerste instantie heeft is die van conditionering door straffen en belonen, overtuiging en herhaling.
Religieuze teksten zitten vol met beschrijvingen van morele gedragingen in vergelijking met egoïsche gedragingen. Waarmee Wijze mensen aangeven hoe je functioneert op twee manieren. Eén manier is zuiver met jezelf en van daaruit zuiver met elkaar, en de andere is een versplintering die mensen met elkaar dwingt samen te werken door kritiek conflict.
De code is de tekst die je vertelt hoe je in beide gevallen bent, zodat het je kan ontvallen, zodat je jezelf kunt volgen zonder code. Die “religieuze codes” worden nu dus allemaal verkeerd gebruikt omdat ze oorspronkelijk allemaal meta-codes zijn. Slechts verwijzingen voor de mens van toen, om immoraliteit tegen te gaan en deugdelijkheid daadwerkelijk je leven te laten bepalen. Het is alleen niet iets om dogmatisch na te leven, maar iets om te doorzien in jezelf.
Nu leer je te leven volgens een bepaalde code, terwijl de ware “code” die beschrijving is die je bevrijdt van een leven volgens een bepaalde code. De “code” van een verlichte kan geen code zijn. Het is een zienswijze afkomstig van een Wijze die ziet, waardoor het je gedragscode juist als illusie toont en de hypnotische zinsbegoocheling van je geest wordt afgebroken. De woorden van een echte Meester zijn om je ergens de Waarheid over te vertellen zodat je iets kan laten vallen. Zodat je lichter wordt. De ware code is de tekst die je vertelt hoe je complete egoïsche routines zijn, zodat je het kan stoppen; zodat je wezenlijk kunt leven volgens je eigen Zin… Zoals het bestaan je gemaakt heeft: vrij.
Heilige boeken zijn daarom geen boeken om na te leven. Het zijn boeken om je op gang te helpen; om je cultureel ideologische gedachtegoed los te kunnen laten. Maar Meesters die sommige werken inspireerden zijn net zo goed belast met naar wezenlijkheid begrensde mogelijkheden. Het feit dat ze zieners zijn en geen blinden, verandert daar niets aan.
En van de orale en geschreven tradities blijken de orale veel betere leidraden te zijn geweest, omdat ze constant konden veranderden. Waardoor sommige Meesters nog nooit begrepen zijn, en weer andere acteurs blijken.
De waarheid van wat vrijheid en eeuwigheid werkelijk betekenen, is daarom nog niet massaal tot leven gekomen op aarde… Ons staat dus iets moois voor, het beste moet nog komen.
Alle wijsheid is om je te veranderen in jezelf, en daarop te leren vertrouwen als wat het is: intrinsiek deugdelijk goed. Wijsheid is om de mensheid te leren hoe ze zichzelf kunnen zijn, zodat er met speelsheid geleefd kan worden en de wijsheid van elke Meester begrepen kan worden zonder dat er één moet worden aangehangen.
Zonder heiligheid in één hoedanigheid is alles als heilig en heel te zien. Zonder boeken met regels om naar te leven, zijn er geen regels voor een mens om in de problemen te zijn. Zonder code zijn we zonder programmering, zonder code zijn we weer blanco en vrij om opnieuw te beginnen.
De code van een bedrijf of instituut, de code van een ideologie, cultuur of religie, is als een militaire code… ze zijn slechts verschillend door de manier waarop ze een mens besturen: niet-vrij. Het is de code die de mens bestuurt met overtuigingen, rationalisaties en conditionering, maar nooit zal het je vrij laten om met je zintuigen te leven. Het is de individuele mens die hierdoor een bepaalde gedragsdynamiek krijgt aangeleerd, waardoor we te besturen zijn... met alle problemen van dien. Als een apparaat wat bestuurd wordt en z'n programmering uitvoert. En dat kan prima lijken, maar op commando vermoordt het er net zo gemakkelijk honderd miljoen.
We denken tegenwoordig te weten dat de mens disfunctioneel is, maar het is de code van iemands leven die de disfunctionaliteit heeft ingebracht.
We worden ideologisch geprogrammeerd, en doordat daar geen rekening mee wordt gehouden behandelen we elkaar verkeerd.
We proberen de problemen die eruit voortkomen te verhelpen, maar we blijven de mens op dezelfde manieren opvoeden en opleiden. Waardoor alle maatschappijen en religies hun eigen valstrikken zijn die je ervan weerhouden zelfs maar kennis op te doen over het feit dat je je ervan bevrijden kan.
Wie jij wilt zijn is wat je wilt groeien, maar dat gebeurt door ervaring. Het gebeurt niet door intellectuele kennis, tenzij dat jouw ding is. De culturele programmering in de mensheid is er nu een die ontdaan is van enig inzicht in de levende mens. -Er is duidelijk wel inzicht in de mens door machtige groeperingen, maar hun manieren zijn omgekeerd: ze zetten ons tegenover elkaar in plaats van ons te tonen waarin we eender zijn. En die religies zijn dus alle van de duivel: vals, ondersteboven en omgekeerd.
De betekenis van teksten in heilige boeken zijn slechts verbasterd geraakt door gebrek aan inzicht in onszelf en de taal die we spreken, maar genoeg woorden zijn even relevant nu als in alle tijden om te leren je eigen programmering te laten vallen.
Alle stromingen die rond verlichte Meesters ontstonden zijn vervuild, maar al de waarheid is er nog steeds te vinden. Al zal je al de gewelddadige en angst in boezemende stukken moeten overslaan die er door de schijnheilige occultisten zijn ingezet. Het beschreven geweld in heilige boeken is van geen heilige afkomstig. Je kan de meeste overpeinzende woorden laten gaan en met al wat zweeft meegaan, en dan kan je van vele Meesters leren jezelf te zijn.
De priesters van alle religies zijn meer bezig geweest om hun machtsposities uit te bouwen, dan dat ze bezig zijn geweest met het begrijpen van wat ze verspreiden, waardoor de gewone bevolkingen ze overal zijn gaan inhalen en een waar begrip van spiritualiteit verkregen begon te worden... voorbij alle bestaande religies, omdat we niet bang meer zijn om te experimenteren en uit te spreken over wat we zien.
Het zit hem in het feit dat inzichten bijeffecten zijn van inzicht in jezelf, en dat de inzichten van een ander niet als waarheid verwezenlijkt moeten worden en niet als waarheid verwezenlijkt kunnen worden en niet als waarheid doorzien hoeven worden, uitsluitend tot het moment dat je begrijpt dat de waarheid als jouzelf bestaat… waarna je het in jezelf zal kunnen realiseren.
De mind-fullness trainingen en meditatiecursussen en Boeddhistische inzichten zullen een-schat-aan-waardevolheid-gevoel in je teweeg brengen. Toch kan geen cursus je leren mediteren omdat al het leren gebeurt met je lichaam en geest. Gautama de Boeddha vertelde dat verlichting een leegte is... Nou, hoe wou je er iets over leren? Kun je leegte leren begrijpen? Kun je over leegte iets leren? Kun je je mind vullen met leegte kennis en dan claimen dat je leegte dan kent?
De identiteit verdwijnt er niet mee, het wordt hooguit veranderd. Het geeft wel afleiding en het is daarom een goede instap voor de Westerse gestreste mens om iets van de boeddhistische filosofie over te nemen en dat breed te adopteren... Zolang er maar van beseft wordt dat we daarmee slechts de andere kant van een spectrum gaan bekijken, zoals al vaak gebeurt is in de geschiedenis van de mensheid, maar we daardoor net zo gemakkelijk onszelf ook niet gaan vinden. Want alle geïnstitutionaliseerde religies zijn slechts methoden van de “machtigen” om bevolkingen in een stramien te houden: dat wat zichtbaar voor het ego is, daar ga je heen geloodst worden... En het ego ziet altijd de andere kant van een spectrum als uitdaging; het ziet niet wat het zelf is, een illusie. Eenmaal na een paar honderd jaren een complete bevolking aan de andere kant van een spectrum is aangekomen, dan blijkt dat we nog steeds niet zien wie we werkelijk zijn. We zien dan slechts weer een ander uiterste, vanaf een nieuwe plek. Laat er deze keer een centrum zijn.
