THE THREAD of FATE-THE FINAL PART

GIF-230610_042812.gif

Source edited in Capcut and GIFshop

Para po sa mga hindi pa nakakabasa ng simula ng ating kwento Ito po ang THREAD OF FATE- UNANG YUGTO sana po magustuhan ninyo. Salamat!πŸ˜‡

At ito na po ang pagpapatuloy...

TAGALOG NA BERSYON

"Pakikuha ng kumpletong mapa ng barko, ito ay nakalagay sa tabi ng aking mesa sa opisina!. Salamat!". Sabi ng lalaking naka uniporme na taklob ang buong ulo't at katawan sa isa pang nakasuot ng uniporme na taklob ang ulo at katawan at itinuon ang mga mata nito kay Amara.

"Hoy Binibini, bawal ka dito, hindi ligtas na malapit sa lugar na ito, wala kang pananggalang" Sabi ng kausap kay Amara, habang kinukuha niya ang kanyang cellphone sa kanyang bag..at dahil nakasuot siya ng pangkalahatang kasuotang pangkaligtasan at takip at panggalang sa mukha ,hindi niya inaakala na siya ang kinakausap nito kaya hindi pinansin.

"Hoy binibini naririnig mo ako, tama?". Lumapit ang lalaki sa kanya at nang iangat niya ang kanyang ulo, tinanggal ang kanyang takip sa mukha, at humarap sa kanya, umuurong ito ng isang hakbang na para bang nagulat siya nang makita siya.

"Ako ba ang kinakausap mo?!". tanong ni Amara.
"Haha, may nakikita ka bang ibang tao, maliban sa akin at sayo dito?". Nakakalokong tanong ng lalaki.

Lumingon si Amara sa paligid, para lang makitang siya nga at ang lalaking iyon lamang ang nasa lugar na iyon sa ilalim ng init ng araw dahil tanghali na..at ang iba ay malayo sa kanila.

"Pasensya na ang boses mo ay parang sirang plaka! Kaya ang hirap mong intindihin". Inis na bulong niya pero sapat na para siya lamang ang marinig. Sinabi nya ito dahil sa kaunting pagkapahiya na naramdaman at dahil sa pride.

"May sinasabi ka ba?"
"Anong ginagawa mo dito?!". Tanong ng lalaki na may masayang boses. "Wala lang, hinihintay ko ang pinsan ko, at hindi ko sinasadyang mapunta sa lugar na ito, naagaw ng pansin ko ang nasirang barkong iyon..kaya...!" sagot ni Amara.

Inalis ng lalaki ang kanyang takip at pananggalang sa mukha, tumingin at ngumiti ito sa kanya. Halos mahimatay si Amara sa kinatatayuan niya. "Siya yun..!" Pakiramdam niya ay nabuhusan siya ng malamig na tubig na may yelo.

"Ikaw!??..Ako nga..ibig kong sabihin, ako yung babae, na dinala mo sa ospital mula sa...". Aniya bago siya pinutol ng lalaki at tinapos ang sasabihin niya.

"Aksidente sa isang sasakyan..tama?! Oo! Ako nga.. Sergio Hallezo, hanggang maglingkod sayo..tawagin mo na lang akong Serge..Binibining Amara..isang kasiyahan ito para sa akin..." Sabi ng lalaki sa kanya, kasabay ng pinakamagandang ngiti ng daang taon habang nakikipagkamay sa kanya.

Nabighani sa magandang ngiti sa harap niya, namumula ang mukha mula pula hanggang pink at pabalik..nakita niya ang sarili niya na pinapakita ang palawit ng kwintas sa lalaki.." Hmmm. Sa'yo ito diba?" Tanong niya, hindi sigurado kung tama ba ang ginagawa niya o ano.

"Oo! Salamat sa pangagalaga mong mabuti sa palawit ng kwintas na ito. Nilagay ko ito sa bulsa ng blusa mo bago ako umalis ng ospital noon..umasa na sana ito ang magdadala sa ating muling pagkikita!. Dahil nakatakda akong maglakbay palabas ng bansa nuong araw na iniwan kita sa ospital para sa lugar na may kinalaman sa aking trabaho. Nagmamadali akong pumunta ng paliparan nuong araw na yun.!". Sagot ni Serge na hindi inaalis ang tingin sa mukha ni Amara

"..okey..sige..hehe!". Ang tanging salitang nasabi ni Amara."

Napangiti silang dalawa at sabay na tumingin sa barko na iniisip ang kanilang pinagtagpong kapalaran..

KATAPUSAN...

πŸ’---------------------πŸ’--------------------πŸ’----------------------πŸ’

GIF-230610_042812.gif

Source edited in Capcut and GIFshop

For those of you who is still not read the beginning of our story here is the THREAD OF FATE-PART 1 and now here is the continuation..I hope you like it!πŸ˜‡

ENGLISH VERSION

"Please get the complete blueprint of the ship, it was placed beside my table at the office!. Thank you!". The man in the overall suit said to another person who was also wearing an overall suit before it directed Its eyes to Amara.

"Hey Miss, you are not allowed to be here, it's not safe to stay close to this place, you don't have any protective shield!" The person said to Amara, while she was getting her cell phone from her bag..and because she was wearing an overall safety suit plus face mask and shield, she never expected he was talking to her and ignored him.

"Hey Miss..you heard me right?". The man moved closer to her and as she raised her head, removed her facemask, and faced him, he moved one step backward as if he was surprised upon seeing her.

"Are you talking to me?!". Amara asked.
"Haha, are you seeing other people, aside from me and you here?!". The man asked playfully.

Amara looked around, just to see that it was she and that man was only in that place under the heat of the sun because it was noontime..and the others were a distance away from them.

"Sorry your voice was like a broken CD player! That was why you were so hard to understand". She whispered annoyingly but enough to be heard. She said it to cover his slight embarashment that touched her pride.

" Are you saying something?"
"What are you doing here?!". The man asked, with a joyful voice. " Nothing, I am waiting for my cousin, and didn't mean to be in this place, that wrecked ship caught my attention..so…!" Amara replied.

The man removed his facemask and faceshield looked and smiled at her. Amara almost passed out from where she stood. "It's him..!" She felt like cold iced water had been thrown over her.

"You!??..I am..I mean I was the girl, whom you brought to the hospital from the…". She said before the man cut her off and finished what she was about to say.

"Car accident..right?! Yup! It's me.. Sergio Hallezo here, at your service, you may call me Serge, Miss Amara..it would be a pleasure to me..". The man told her, wearing the cutest smile of the century while extending his hand to her.

Amara was caught unaware, captivated by the cute smile in front of her, with her face blushing from red to pink and vice versa..found herself, showing the pendant to the guy.." Hmmm. It's yours right?" She asked, not sure if she was behaving right or what.

"Yup! Thank you for taking good care of this pendant. I put this in your blouse pocket before I left the hospital..hopeful that this will lead us to meet again!. Because I was scheduled to travel out of the country the day I left you at the hospital for a job-related commitment. I was in a hurry to go to the airport that day.!". Serge replied, without removing his gaze from Amara's face

"So..then..okay..hehe!". The only words escaped from Amara."

They both smiled and looked together at the ship thinking of their thread of fate...

End

πŸ’---------------------πŸ’--------------------πŸ’----------------------πŸ’
Thank you for reading!

This fictional story is an original content. Created by Me @aimharryianne

Always keep a beautiful smile ..and let God be the center of life forever and always! Please don't forget to pray!.πŸ™

H2
H3
H4
3 columns
2 columns
1 column
11 Comments
Ecency