ENG
All rights of this article belong to me.
He was alone in the vast forest. There was no one who could help him, and right now it was when he needed to help the most.
It must have been around 2 or 3 o'clock at night, this could be seen from the height of the moon, even though the clouds were obscuring it from time to time. The forest was quiet, and the chirping of sweet birds had already ceased. A few wild animal sounds could also be heard in the distance, but he didn't have time for them, he had to run.
The forest was quite dark, and without the light of the faintly cloudy full moon, it would have been impossible to advance. He was running away from the settlement, zigzagging through dense tree trunks. But he was not saved.
The drooling creature was chasing him with all its might. The scar from the previous struggle was slowing it down, although it staggered slightly, approaching the speed of a human wasn't too difficult for it. This creature was taller than a human and more agile. It had a muscular body, large claws, and lots of sharp teeth. Its fur was dark gray and black. When it was injured, its blood was blue. Its eyes were large, with dark brown pupils. The pupils were constantly shifting in all directions as if they were following every movement. Its ears were perceptive, changing direction from time to time depending on where the sound came from. The saliva was dripping from its mouth yellowish white.
The cold of the forest didn't seem to be felt, but it didn't matter that much due to the heat of running. The wheezing, powerful roar-like sounds he heard behind him were frightening. He kept running, following his instincts, with no idea where to run, but he was starting to get tired. For a moment, it seemed as if he could not see ahead, he involuntarily raised his head.
He could barely see through the leaves of the trees that a very long and thick layer of cloud was approaching under the full moon. He was losing hope, it would not be possible to escape in this darkness, he would surely have hit the trunk of a tree and fall to the ground. He could barely see for a few more seconds, advancing, tangent to a tree at the last moment. And darkness descended when the last crumb of the moon had disappeared, he felt empty. He had endured well and had fought for a long time, but now he was in the dark and unarmed, he knew that the end was imminent. His speed had involuntarily slowed down, he couldn't blindly run at full speed, then he felt a sudden sense of warmth. The claw had landed on his back, just below his left shoulder. First, he felt the warmth of his blood flowing. Then, he began to feel tremendous pain, the pain of tearing muscles, the pain was growing exponentially, increasing, and suddenly he jumped out of his bed.
He took a deep breath, drenched in sweat, tried to look back for a moment. He wasn't in the woods, he was at home, in his room. He realized that it was all just a nightmare, and he threw himself back on the bed, still out of breath.
Thanks for reading...
TR
Bu yazının tüm hakları şahsıma aittir.
Uçsuz bucaksız ormanın içinde yalnızdı. Ona yardım edebilecek kimse yoktu ve şu anda yardıma en çok ihtiyacı olduğu andı.
Saat gece 2 ya da 3 sularında olmalıydı, bulutlar ara ara kapatsa da ayın yüksekliğinden bu anlaşılabiliyordu. Orman sessizleşmiş tatlı kuşların ötüşmeleri çoktan bitmişti. Birkaç yabani hayvan sesi de uzaktan duyuluyordu ama bunlara ayıracak vakti yoktu, koşmalıydı.
Orman oldukça karanlıktı, hafif bulutlu dolunay ışığı olmasa ilerlemek mümkün olmayacaktı. Yerleşim yerinden uzakta yoğun ağaç gövdeleri arasında zikzaklar çizerek kaçıyordu. Ama kurtulamamıştı.
Peşinde salyalar akıtan bir yaratık onu tüm gücüyle kovalıyordu. Biraz önceki boğuşmadan kalan yara onu yavaşlatıyordu hafif sendelese de bir insanın hızına yaklaşmak onun için çok zor değildi. Bu yaratık bir insandan daha uzundu ve daha çevikti. Kaslı vücudu, büyük pençeleri ve keskin bir sürü dişi vardı. Kürkü koyu gri ve siyahtı. Yaralandığında akan kanı ise mavi. Gözleri büyüktü, koyu kahverengi göz bebekleri de. Her hareketi takip edercesine göz bebeği sürekli başka yönlere kayıyordu. Kulakları dikleşmiş, sesin geldiği yere göre arada yön değiştiriyordu. Ağzından akan salya beyazdan sarıya dönüktü.
Ormanın soğuğu hissedilmeyecek gibi değildi ama koşmanın verdiği sıcaklık etkisiyle bunu çok fark etmiyordu. Arkasında duyduğu hırıltılı, güçlü kükreme benzeri sesler ödünü kopartıyordu. Nereye kaçabileceğine dair hiçbir fikri olmadan, anlık içgüdülerini dinleyerek koşmaya devam ediyordu ama yorulmaya başlamıştı. Bir an önünü göremeyecek gibi oldu istemsizce başını yukarı kaldırdı.
Dolunayın altına çok uzun ve kalın bir bulut tabakasının yaklaştığını ağaçların yaprakları arasından zorla görebildi. Umudu tükeniyordu bu karanlıkta kaçmak mümkün olmayacaktı, muhakkak bir ağacın gövdesine çarpacaktı ve yere düşecekti. Birkaç saniye daha zar zor görerek ilerleye bildi, bir ağacı son anda teğet geçti. Ve karanlık iyice bastırdı ayın ulaşan son kırıntısı da kaybolunca kendini boşlukta hissetti. İyi dayanmıştı ve uzun süre mücadele etmişti ama artık karanlıkta ve silahsızdı, kötü sonun yaklaştığını o da biliyordu. Hızı istemeden yavaşlamıştı, körü körüne son sürat koşamıyordu, derken ani bir sıcaklık hissi yaşadı. Sırtına, sol omuzunun biraz aşağısına gelmişti pençe. Önce sıcaklık hissetti akan kanlarının sıcaklığını. Sonra muazzam bir acı, kasların yırtılma acısını hissetmeye başladı, acı katlanarak artıyordu, artıyordu ve birden sıçradı yatağından.
Derin bir nefes aldı, sırılsıklam terlemişti, bir an arkasına bakmaya çalıştı. Ormanda değil evindeydi, odasında. Tüm bunların bir kabustan ibaret olduğunu anladı ve kendini yatağa geri attı hala nefes nefeseydi.
Okuduğunuz içi teşekkürler...