We know more and more about the beneficial properties of the forest, and how contact with forest nature can have a positive effect on our body and psyche. For several years, forest walks have been organized in Warsaw, in accordance with the art of Shinrin-yoku (it is also called forest bathing). In this post, I will describe to you my impressions from such a walk in which I participated before the coronavirus pandemic. It was for me one of the few experiences of walking in the forest with a group of strangers and delving into my inner world, experimenting with various sensory impressions. Such a joint walk in the forest, on a deeper level.
Coraz więcej wiemy o dobroczynnych właściwościach lasu, o tym jak pozytywnie na nasze ciało i na psychikę może wpłynąć obcowanie z leśnią przyrodą. Od kilku lat w Warszawie organizowane są spacery leśne, zgodnie ze sztuką Shrin-yuku. W tym poście opiszę wam moje wrażenia z takiego spaceru, w którym uczestniczyłam jeszcze przed pandemią koronawirusa. To było dla mnie jedno z nielicznych doświadczeń spacerowania po lesie z grupką nieznajomych ludzi i zagłębianie się przy tym w swój wewnętrzny świat, eksperymentowanie z różnymi wrażeniami zmysłowymi. Taka wspólna wędrówka po lesie, na głębszym poziomie.
The walk took place in a different part of Warsaw than I live, so it took me and my boyfriend almost an hour to get there. It was Saturday, around 11 am. It was hot that day and a lot of mosquitoes could fly in the forest. Before the walk, we were advised to spray ourselves with preparations against ticks and mosquitoes and dress so that my body is covered. Nobody would like to bring unexpected guests from the forest, i.e. ticks;) When we met with the rest of the group at the agreed place, the organizers briefly told us what the walk would look like and suggested that we pair up with people we don't know. The group consisted of about 10 people. Soon I was walking next to a woman I didn't know, but we quickly got in touch and we had fun talking. After a while, we entered the forest.
Spacer odbywał się w innej części Warszawy niż mieszkam, więc dojazd tam zajął mi i mojemu chłopakowi prawie godzinę. To była sobota, około godziny 11. Tego dnia było gorąco, a w lesie mogło latać mnóstwo komarów. Przed spacerem otrzymaliśmy zalecenie, żeby spryskać się preparatami przeciwko kleszczom i komarom i ubrać tak, żeby mieć zakryte ciało. Nikt nie chciałby przynieść ze sobą z lasu niespodziewanych gości tj. kleszcze ;) Gdy spotkaliśmy się z resztą grupy w umówionym miejscu organizatorzy krótko opowiedzieli nam jak będzie wyglądał spacer i zaproponowali, żebyśmy dobrali się w pary z osobami, których nie znamy. Grupa liczyła ok.10 osób. Wkrótce szłam obok nieznanej mi kobiety, ale szybko nawiązałyśmy ze sobą kontakt i fajnie nam się rozmawiało. Po chwili weszliśmy do lasu.
The walk took place in the Masovian Landscape Park in Warsaw. Immediately I felt that I liked this forest, I absorbed all its scent and what I saw in front of me. First, we walked deeper into the forest for some time, until after about 10 minutes we stopped and sat in a circle. Directly on the forest floor.
Spacer odbywał się w Mazowieckim Parku Krajobrazowym. Od razu poczułam, że ten las mi się podoba, chłonęłam całą sobą jego zapach i to co widziałam przed sobą. Najpierw szliśmy przez jakiś czas w głąb lasu, a po około 10 minutach zatrzymaliśmy się i usiedliśmy w kręgu. Bezpośrednio na leśnym podłożu.
The leaders of the walk (two people, a woman, and a man) told us about the idea of forest walks. They come from Japan and were initially practiced in Asia, but have been popular all over the world for several years.
Shinrin-yoku is all about free, relaxing walks and experiencing the natural surroundings with all your senses. The main assumption is the intensification of exposure to the forest environment - rich in aerobiological factors (phytoncides and essential oils) and forest bacterial flora. These factors support the body in the process of relaxation, regeneration after stress, and the normalization of life parameters related to the stimulation of the sympathetic nervous system, such as blood pressure, heart rate, blood glucose levels, and immune processes.
Source: Wikipedia
Prowadzący spacer (dwie osoby, kobieta i mężczyzna) opowiedzieli nam o idei leśnych spacerów. Wywodzą się one z Japonii i na początku były praktykowane w Azji, ale od kilku lat są popularne na całym świecie.
Shinrin-yoku polega na wolnych, relaksacyjnych spacerach i odbiorze naturalnego otoczenia wszystkimi zmysłami. Głównym założeniem jest intensyfikacja ekspozycji na środowisko leśne – bogate w czynniki aerobiologiczne (fitoncydy i olejki eteryczne), leśną florę bakteryjną. zynniki te wspomagają organizm w procesie relaksacji, regeneracji po stresie oraz normalizacji parametrów życiowych związanych z pobudzeniem współczulnego układu nerwowego, jak ciśnienie krwi, tętno, poziom glikemii czy procesy odpornościowe.
Źróło: Wikipedia
After telling us what forest walks are, one of the leaders made us a relaxation session thanks to which the feelings from the body deepened in us. I felt that my body was getting less tense, that successive cells were loosening and my senses were sharpening the perception of what was around me. Then we were asked to find something around us, e.g. a leaf, a stick, anything that is part of nature. Later, each of us had to consider what we would like to leave incriminating us at the beginning of the forest walk. That leaf, stick, or something else we just found was supposed to symbolize this unwanted thing. Once we knew what we wanted to get rid of our lives, we were to put our "piece of nature" found a moment ago into the black bag, which was in the center of the circle.
Po opowiedzeniu czym są leśne spacery jeden z prowadzących zrobił nam relaksację pogłębiającą czucie ciała. Czułam, że moje ciało robi się mniej napięte, kolejne komórki rozluźniają się, a zmysły wyostrzają na odbiór tego co mnie otacza. Następnie zostaliśmy poproszeni, żebyśmy znaleźli coś dookoła nas, np. liść, patyk, cokolwiek będące częścią natury. Później każdy z nas miał zastanowić się co obciążającego nas chcielibyśmy zostawić na początku leśngo spaceru. Ten liść, patyk, czy coś innego, co przed chwilą znaleźliśmy miało symbolizować tą niechcianą rzecz. Gdy już wiedzieliśmy czego chcemy się pozbyć ze swojego życia mieliśmy włożyć nasz znaleziony przed chwilą "kawałek natury" do czarnej torby, która znajdowała się po środku kręgu.
Then we moved on. Importantly, we walked very slowly, even contemplatively. And we did various exercises. For example, we checked how many shades of green we can count around ourselves, how we feel when we look at a tree that grows next to us, and how when we look at trees in the distance. It was also important to activate all five senses by doing various exercises. Because it is through them we perceive the reality that surrounds us, so it is important to smell the forest, hear various sounds (both close and distant), perceive different visual or tactile impressions. Each exercise lasted about 10-15 minutes, then we sat in a circle and told each other in the group about the impressions we had after performing the exercise. How it influenced our emotions and thoughts.
Następnie wyruszyliśmy dalej. Co ważne spacerowaliśmy bardzo wolno, wręcz kontemplacyjnie. I wykonywaliśmy różne ćwiczenia. Np. sprawdzaliśmy, ile odcieni zieleni możemy policzyć dookoła siebie, jak się czujemy patrząc na drzewo, które rośnie obok nas, a jak gdy patrzymy na drzewa znajdujące się w oddali. Ważne było też to, żeby robiąc różne ćwiczenia aktywować wszystkie pięć zmysłów. Bo to przez nie odbieramy otaczającą nas rzeczywistość, ważne jest więc, żeby czuć zapach lasu, słyszeć różne dźwięki (te dobiegające z bliska, jak i daleka), odbierać różne wrażenia wzrokowe, czy dotykowe. Każde ćwiczenie trwało ok. 10-15 minut, po czym siadaliśmy w kręgu i opowiadaliśmy sobie w grupie o wrażeniach, jakie mieliśmy po wykonaniu danego ćwiczenia. Jak wpłynęło ono na nasze emocje, jakie wygenerowało myśli.
I enjoyed the last few exercises the most. One was related to trust and orientation in space with closed eyes. One person was blindfolded (e.g. with a scarf), and the other was leading her hand. The blindfolded person was to touch the trees that appeared along the way, the ground, whatever she wanted, to explore the forest with other senses than sight.
Najbardziej podobało mi się kilka ostatnich ćwiczeń. Jedno związane było z zaufaniem i orientowaniem się w przestrzeni przy zamkniętych oczach. Jedna osoba miała zawiązane oczy (np. apaszką), a druga prowadziła ją za rękę. Osoba, która miała zawiązane oczy miała dotykać drzew, które pojawiały się po drodze, podłoża, czego tylko chciała, miała poznawać las innymi zmysłami niż wzrok.
The last exercise involved the grounding experience by sitting or lying on the ground or sitting with your back against a tree trunk. You could take off your shoes and put your feet directly on the undergrowth. When our body is in direct contact with the ground, it helps to restore the body's energy balance. Besides, sitting like that on the forest ground, you could look ahead, up, to the sides. See the forest from a different perspective. And then close your eyes and relax...
Ostatnie ćwiczenie związane było z doświadczeniem uziemienia poprzez siedzenie lub leżenie na ziemi, albo siedzenie tak, że byliśmy oparci plecami o pień drzewa. Można było zdjąć buty i położyć stopy bezpośrednio na runie leśnym. Gdy nasze ciało styka się bezpośrednio z podłożem, pomaga to przywrócić ciału równowagę energetyczną. Poza tym siedząc tak na leśnej ziemi można było patrzeć przed siebie, do góry, na boki. Zobaczyć las z innej perspektywy. A następnie zamknąć oczy i na chwilę odpłynąć, zrelaksować się, odprężyć...
I recommend this forest experience to everyone. You can practice Shinrin-yoku in a group or alone. Or maybe some of you also did it and would like to share how was it?
Polecam każdemu takie leśne doświadczenie. Można praktykować Shinrin-yoku w grupie, albo samodzielnie. A może ktoś z Was też to robił bądź robi i chciałby się podzielić jak mu z tym było?
