Her zaman, senenin son günleri gelip çattığında bende anlamlandıramadığım bir telaş başlıyor. Yeni yıla dair planlar ve hedefler aklımın bir ucundayken; diğer yanda eskiyecek yılı nasıl geçirdiğimle alakalı birçok şey kafamın içinde uçuşuyor. Sizler de öylesinizdir belki..
Eskinin elini tutarken yeniye uzanmak ve gittikçe o mesafenin kısalıyor oluşu umutla dolduruyor içimi. Bir yanımdaysa hüzün hâkim.
Geçtiğimiz 2021'in sonunda da tıpkı böyle düşüncelere dalmış; bugüne kadar ertelediğim ne kadar çok şey varsa, hepsi olmasa da bir kısmının gerçekleşeceği ümidiyle girmiştim 2022'ye. Ama öyle olmadı ne yazık ki..
Hatırlarken boğazımın düğümlendiği günlerim oldu. Gerçekten hayatın en zor anlarından birini yaşadığım, belki de ölüme bu denli yaklaştığım zamanlardı. Hatta bir ara, 'benden sonra kitaplarımı ve değerli eşyalarımı kime bırakmalıyım' fikrini bile düşünmüş, hayatın anlamsızlığında her şeyden vazgeçmiştim.
O günler geride kaldı. Daha sonra taşındım. Yeniliklere kolay adapte olamayan bir mizacım olmasına rağmen bu bana iyi geldi diyebilirim. İnsanın kendisini ait hissettiği, taştan duvarlara dokunduğunda huzur bulabildiği mekânlar ne kadar da sınırlı. Yeni bir yere ait olmayı sevdim.
Çadır kampı hayallerim sekteye uğradı. Yine sağlık yönünden kötü zamanlardı, yazın en sıcak günleri. Ben de bu eksikliği kamp ve karavan içerikli videoları izleyerek gidermeye çalıştım. Atik Ailesi'nin konforlu ve beş yıldızlı çadırından, derme çatma barınaklara varıncaya dek hepsini ve her şeyi seyrettim. Birçok yeni fikir ve bakış açısı kazandım bu sayede.
Çöplerini doğanın en temiz kalbine atan insanlara sövdüm içimden. O muhteşem gün doğumuna şahit olduğu tepeleri pislik içinde bırakıp gidenlerin ardından, eldivenlerini kuşanıp başkasının çöpünü toplayan insanlara bir kez daha hayran oldum.
Karavan hayatı çocukluğumdan beri hayalimdi. Amerikan dizilerinde gördüğüm ve aklıma yazdığımda küçücüktüm daha. Onunla özgürce gezebilme ve her sabah değişik bir manzaraya uyanma fikri çok güzel değil mi? 🙆♀️
Pencere aynı ama gördüklerin her defasında farklı farklı. Yıldızları, ayı ve diğer gezegenleri ışık kirliliğinden azade en ihtişamlı hâliyle seyredebilmek müthiş bir şey olmalı..
Yolcuların Dikkatine kanalındaki Ebru ve Cihan sanki arkadaşlarımmış gibi geliyor artık. Ekrandan yansıttıkları sevgileri, kalpleri sıcacık yapıyor. Her videoda onlarla yeniden dolaşıyorum doğduğum toprakları. Fethiye'yi, gizli kalmış adaları, saklı kentleri ve mağaraları, Kayaköy'ü arşınlıyorum uzaktan. O iki insanı seviyorum.
Hello People da karavan yapım süreçleriyle ve dizilerde oynayan Uzay'la beğendiğim kanallardan biri. Bazen gıcık olduğum yönleri olsa da merak ediyorum yine de. Çift katlı otobüsten yaptıkları karavan da umarım güzel olur.
Paris'te yaşayan Gorogoro Kitchen'dan Mamiko ve eşi gönlümü çalan iki Japon. Sımsıcak sohbetleriyle, düzgün ve zevkli kişilikleriyle ön planda benim için. En çok o tatlı konuşması ve gülüşünü seviyorum Mamiko'nun. Bir de Hazine Avı dedikleri, Paris'in bitpazarlarını dolaşmalarını.
Ekrandan gördüğüm tabak-çanak, fincan takımları, hasır sepetler, ahşap tabure ve sandalyeler göz kamaştırıcı. Ama en çok da saygılı ve efendi halleri beni kendilerine çekiyor.
Benzer şekilde Naminokurashi de hayatı pratikleştiren ürünleriyle, geleneksel yemekleriyle dikkatimi çekiyor. İzlemeyi sevdiğim biri. Küçücük bir odada yaşamasına rağmen ki şimdi düzgün bir daireye taşındı, birçok farklı yemeği ve değişik sosları lezzetli şekilde nasıl yapıyor bilemiyorum. Tatmak isterdim kesinlikle. Hele ki Lotus çiçeğinin o delikli kökünden yaptığı yemekler.. Çok farklı ve şekilli yapısıyla da ilgi çekici. Acaba tadı nasıldır? Bunu hiçbir zaman öğrenemeyeceğim galiba.
Güney Kore'den Honeyjubu ve yaptığı yemekler de lezzetli görünüyor. Ama en çok o şekilli şüküllü, renkli ve müzikli devasa buzdolabını beğendiğimi itiraf etmeliyim. Hayali arkadaşın görünür hâli gibi sanki. :)
Nekoniwa3'ün kendince tanımladığı "Ghibli Evi"ndeki yaşamı bana gerçekten o sevdiğim animeleri hatırlatıyor. Kırsaldaki günleri, hayvanları, yemekleri sanki gerçek değilmiş gibi. Sakinlik ve dinginlik aradığım zamanlarda beni rahatlatıyor, huzur buluyorum.
Daha birçok kişiden ve kanallarındaki yaşamlarından bahsetmek isterdim ama uzun olmasını istemiyorum.
Kitap okumaktan yana pek başarılı olamadım galiba. Sayı olarak evvelki senenin yarısına gelebilmişim. Ama bu sefer daha iyi bir okuma yolculuğu yapmak istiyorum. Göz alerjimden dolayı bu biraz zor olsa da başaracağıma inanıyorum. ✌
Şimdiden hedefimi Goodreads'te belirledim bile. O site sayesinde motive olabiliyorum. Herkese tavsiye ediyorum bu arada.
Aksine, film ve dizi izleme yönünden gayet başarılı bir seneydi benim için. Korku, psikolojik gerilim, anime, sıcacık hissettiren aile filmleri ve dizilerden ayrıca bahsetmek, en beğendiklerimi anlatmak isterim. Ama telifsiz görsel eklemenin zorluğundan bunalıyorum. Resimsiz cümleler çok soğuk ve donuk oluyor. Bu ikilemde kalmayı sevmiyorum. :/
Geçmişi bu kadar andığım yeterli. Şimdi sıra yeni yıldan beklentilerimde. 🎈
Sağlık ve huzurlu bir kalp diliyorum. Dünyadaki en büyük servetlerden olmasına rağmen elden gidince kıymeti biliniyor galiba..
Sonrasında Ankara'nın gitmediğim müzelerini ve tarihi mekânlarını ziyaret etmeye niyetlendim. Bu topraklar o kadar bereketli ki neredeyse eski Ankara'nın her sokağında biri karşılıyor sizi. Önünden geçip gittiğimiz öyle yerler var ki. Üniversitedeyken otobüs beklediğim yerin hemen yakınında sütunlar vardı mesela. Açık havada hiçbir koruma olmadan duruyor ve birilerini bekliyor sanki. İşte bu yıl o yerleri arşınlamak ve keşfetmek istiyorum.
Tevafuk bu ya bir Twitter hesabı sayesinde yapılan bir hizmetten haberim oldu. Ankara Anafartalar Caddesi'ndeki kuyumcular öte âleme de yatırım yapmış ve bir dizi kitabın basım maliyetini karşılamışlar. İsteyenlere bilâbedel olarak dağıtımını yapıyorlar. Bunu öğrenince hemen gidip aldım tabii ki. 🙆♀️
Kitaplarla ilgili bir şey olsun yeter ki, Fizan'a bile giderim. :)
Eserleri derleyip yazan Yavuz İşçen. Kendi fotoğrafları olduğu gibi kaynak göstererek kullandıkları da var. Kuşe kağıda ve renkli olarak basılan eserlere şöyle bir göz gezdirdim. İçinden seçtiklerimi kendi gözümle de görmek, o mekânın havasını solumak, varsa ilgi çekici hikâyelerini dinlemek isterim. Umarım bu planım atıl durumda kalmaz. 🎆
Bu sene kitap siparişlerime ara vermeliyim. Başarabileceğimi hiç sanmıyorum ama Amazon'a hiç bakmamam lazım bunun için. Sepete bir şeyler atmamalıyım, hele indirim festivallerinde tüm bildirimlerimi kapatmalıyım. Ama çok zor. Bu konuda verdiğim sözleri tutmaktan acizim. :(
Son olarak yeni bir eğitime başlıyorum. İçeriğinden belki ileride bahsederim. Kendime bir yıl süre tanıyorum, bu konuda gelişmek ve ustalaşmak arzusundayım. Biraz mistik bir şey. İnanmakta zorlansam da çok keyifli. Umarım gerçekleşir. 🎈
Bir de Kalimba'ma geri dönmek istiyorum. Bir zamanlar her gün saatlerce vakit geçirip yeni şarkılara yelken açıyordum. Bir süre sonra kendi notalarımı bile çıkarmaya başlamıştım. Onu çok ihmal ettim, ezberlediğim bazı notaları unutsam da hâlâ çalabiliyor olmama seviniyorum.
Az daha unutuyordum. 4 Ocak günü @sudefteri'nin yıl dönümüydü. 🎈🎈🎈
5 yılı geride bırakmışım burada. Çok güzel arkadaşlarım oldu, sohbetlerde kahkahalara boğulduk birlikte.
Çok güzel yazılar okudum, yarışma heyecanlarını tattım. Hüzünlendim, ağladım, ağlayarak yazılar yazdım.
Sevinçle bahsettiğim güzel anlarım da oldu. İnsanlar tanıdım. Acı tatlı birçok hatıra var zihnimde. Geriye dönüp baktığımda hep güzellikleri hatırlamak istiyorum ve güzel insanları. Onlara kalpten teşekkür ediyorum ve şu anda bu satırları okuyanlara da. 💐