Friday day is #marketfriday hosted by our kind and lovely @dswigle. It’s about time I let myself go crazy at my favourite coffee shop. For the past few months I had been very disciplined and stayed away from unhealthy food and snack. The last two weeks have been very stressful and demanding. So I decided to indulge myself at the Camelot Coffee Shop inside the Amarin Plaza in Bangkok.
This would be like a semi farewell to this favourite hangout for me as I didn’t know how often I could visit this place again, considering what has been taking place in Bangkok. There seems to be more new clusters of coronavirus infection which have started a stampede for registration of vaxx. I have just been informed that many companies encourage employees to get vaxxed. The working class people had the worse deal: they were told to the vaxx or else they would have to look for new jobs. Most of the working people I encountered this week all wanted to be left alone without being forced to be vaxxed. I told some guys who were accepted as the natural leaders to stand up and put forwards the legal argument. But I was very disappointed by most people’ s passive response and their helpless feeling. I even told him that he had to fight for his own basic human rights; then I could back him up if the fight became unjust or blatantly ‘violent’. I could then report this to the police, local political party and some newspaper reporters. These people did not know their own strength; these ‘little’ people could protest and be on the front page of newspaper, thus setting an example for all repressed ordinary people. This is a terrible failure of our education system which produces people with the fear to think for themselves.
I could not take the responsibility of their lives if they refused to be responsible for their own selves and families. I could see how the future is going to get quite bleak in about six months’ time. So, I have to gather my resolve and act responsibly for my own well being. This means I have to let go of everything and all the comfort zones of city lifestyle. Some old emotional debts and old favours have to be settled. The issue of fund raising and selling stuff so I would have sufficient dry powder to make big decisions. I have to really let go of people whom I could no longer save though I have made my best effort out of compassion. Some people just kept on draining one’s energy and testing my limited patience; I have to make a painful resolution for my own survival. So, this is the process of saying goodbye and letting go. That’s why I visited my favourite coffee shop to enjoy myself and capture some good memories for reminisce years later.
Camelot is a bit bohemian in design and outlook with some sort of old hippy atmosphere. It’s on the third floor of Amarin Plaza shopping mall situated right in the middle of luxurious shopping street in Bangkok. The owner is a high society lady with good connection with some influential politicians. She has this strange hobby of wanting to have coffee shops and restaurants. So, she has invested in three coffee shops! These coffee shops do not make her rich; she’s just having fun managing these places.
I think her disposition leans towards artistic inclination rather than rational business acumen. She just loves to decorate her shop with old antiques and furniture. Luckily, she did manage to recruit very nice and honest staff for looking after her coffee shops. The young staff are very good at cooking and bakery. I always enjoy all the different cakes and coffee there.
Camelot had been a bit spooky a few months ago. I could faintly see a thin man in all black coat standing by the pot plants. So, I asked my friend whether she could feel someone staring at us. She shivered and pointed towards the pot plants. So, I realised my old friend was also psychic. I had a brief chat with that guy and soon he went away. It was rather sad to encounter wandering spirits who needed help and understanding amidst concrete jungle. People are not very perceptive with so much jagged disruptions to natural flow of energy. The intangible environment just puts people on edge and dulls their sense perceptions.
This last visit, I had a very peaceful time with my hot chocolate, cappuccino and flourless chocolate cake. This coffee shop has an ongoing promotion for lunch at big reduction, an offer of two cups of coffee for the price of one and two pieces of cake for the price of one! I asked to swap one coffee for hot chocolate and the lady kindly agreed to my request.
The flourless chocolate cake was just so rich; I could taste lots of eggs, butter and Belgium chocolate. But this coffee shop made the best hot chocolate! The one at Starbucks was always too artificially sweetened for me. The cappuccino is always at the right temperature and the taste is heavenly smooth. I could have three coffees in a row but then my brain would be running nonstop.
Sitting there quietly alone, I had the time to look around and absorb the changing atmosphere through time. Things are truly dynamic and ever changing! I wish I had the power to stop time sometimes. The best I could do was to try to expand time duration via meditation. Even that took a lot of concentrated energy! So, that’s only for emergency cases. Oh! Buddhist meditation techniques are full of wondrous things if you have the right teachers.
Earlier I had walked around the shopping mall observing the changes to the placement of tables and chairs in all the eateries in the food court. The new normal of social distancing and dehumanising of social cohesion had settled in for a long haul. The Thai elites have been working against time to prepare for the stage of the coming Grand Reset. We were also very privileged to have Fauci-clone top official giving out convincing instructions for children over twelve years old and pregnant women to be vaxxed.
I dropped by a small Tibetan art shop to chat with the vendor who recently came back to work there. We used to chat very often in the old days. With her deep set black eyes, I knew that she’s quite psychic that’s why we got along very well. We had a brief chat about what would be happening around the end of the year and how we should be preparing for worse case scenario. There were no shoppers or tourists inside the mall; most shopkeepers who knew me told me things weren’t getting any better. A few people I knew would be going in two months’ time. So, this has been a goodbye walk for me. I would dearly miss the warm and village-like atmosphere of this shopping mall of past years. How my lovely and comfortable micro-worlds have been melting away one by one. At least I had chatted with these old vendors about the risk and danger of being vaxxed and the long term effects. I had done all I could as a compassionate human being in helping fellow human-beings according to my limited capabilities. Luckily they all shared my misgivings and doubts so everyone would be more prudent about their well being and good health.
สองสัปดาห์ที่ผ่านมาเราเหนื่อยมาก เราต้องเจอกับสถานการณ์ที่สะเทือนใจ และเร่งอารมณ์ให้โกรธเคืองง่ายๆ แตาเราก็พยายามใช้สติเพื่อยับยั้งความโกรธ และเอาชนะด้วยเหตุผล เราจึงต้องใช้พลังภายในมากเป็นพิเศษ เราต้องช่วยคนบางกลุ่มบางคนเกี่ยวกับ ข้อมูลที่แท้จริงของความเสี่ยงและ อันตรายของการไปฉีดยาตามโฆษณาชวนเชื่อ และความกลัวตายที่ไร้เหตุผล คนที่ป่วยโควิทรักษาหายประมาณ 99.7% ฉะนั้นการที่จะตายด้วยโควิทยังตํ่ากว่าการป่วยตายด้วยไข้หวัดใหญ่ด้วยซ้ำไป แต่การเมืองยาฉีดและ ผลกำไรและผลประโยชน์มหาศาลทำให้ขบวนการปั่นให้คนวิ่งเข้าหาเข็ม ยามรณะกันอย่างเมามันไร้ความยั้งคิด ในที่สุดเราก็ต้องปล่อยวาง เราไม่สามารถจะไปช่วยชีวิตคนที่เขาไม่รักชีวิตตนเองได้ เราเศร้าใจมากเพราะรู้ว่าอายุเขาจะไม่ยืนยาวเกินสามปี ตามที่เราได้หาข้อมูลจากสองแหล่ง แต่ที่น่าตกใจคือแพทย์อีกคนหนึ่งพึ่งออกมาวิเคราะห์ว่า บางคนจะตายภายในหนึ่งปีเท่านั้น เราคิดแล้วก็ต้องหันมาดูแลความปลอดภัยของชีวิตตนเองทันที. ทำให้ต้องวางแผนว่าจะเอาตัวเองให้รอดจากสถานการณ์คับขันในอนาคตได้อย่างไร
เราคิดมากก็เครียดมาก เราจึงไปให้รางวัลตัวเองที่ได้พยายามช่วยคนที่เรารู้จักหลายคนหลายกลุ่ม เราจึงไปนั่งดื่มกาแฟและกินขนมเค๊กแสนอร่อย ที่ร้านกาแฟคาเมอล็อตที่อัมรินทร์พลาซ่า เราชอบร้านนี้มาก ที่นี่มีบรรยากาศดี นั่งได้สบายๆนั่งทำงานทั้งวันได้เลย เราไปจนคุ้นเคยกับเจ้าของร้าน และแม่ครัวที่นั่น ขนมที่นั่นอร่อยมาก ราคาไม่แพงด้วย กาแฟก็หอมนุ่มและมาตอนยังร้อนๆ เจ้าของร้านตกแต่งร้านแบบตามใจตัวเอง ชอบเอาของเก่าและโต๊ะเก้าอี้โบราณจากที่บ้านมาจัดร้าน และมีภาพเขียนที่คนในครอบครัวเขียนให้ด้วย เขามีความเป็นตัวของตัวเองดี เราไม่ชอบร้านที่มีของแพงหรูหราเต็มร้าน แต่ดูแล้วไม่มีเอกลักษณ์ของตนเองเลย บางทีเขาก็จัดร้านใหม่ เอาต้นไม้มาแต่งร้านและดอกไม้แห้งมาแต่งร้านด้วย ทำให้เราต้องคอยสังเกตว่ามีอะไรแปลกใหม่บ้าง
ช่วงนี้ที่ร้านมีโปรโมชั่นอาหารกลางวันลดราคาและแถมเครื่องดื่ม ส่วนกาแฟก็มีรายการหนึ่งแถมหนึ่ง เราก็ขอเปลี่ยนเป็นช็อคโกแล็ตร้อนแทนกาแฟที่หนึ่ง ส่วนเค็กก็มีหนึ่งแถมหนึ่งด้วยเช่นกัน เราก็เลือกเค๊กไร้แป้งกินที่ร้าน และเอาเค๊กชอคโกแลตกลับบ้านหนึ่งที่ เรานั่งเงียบๆดูความเปลี่ยนแปลงของห้าง ที่แทบจะไม่มีคนมาเดินเที่ยว เราได้เดินไปดูสวนอาหารที่มีการจัดโต๊ะเก้าอี้แบบใหม่ ที่แทบจะไม่มีที่ให้คนนั่งกินข้าวกลางวัน เราเห็นร้านอาหารและร้านขนมปิดไปหลายร้าน เราไม่เจอเพื่อนเก่าที่เคยขายขนมไทยโบราณแล้ว และเดินไปคุยกับคนขายของเก่าแก่ที่เรารู้จัก ทุกร้านเงียบเหงามาก เราก็คุยแลกเปลี่ยนความคิดเห็นกันในเรื่องการฉีดยา ทุกคนบอกว่าไม่ไว้ใจว่าจะปลอดภัยแค่ไหน เราจึงให้ข้อมูลเพิ่มเติมเรื่องยาฉีด ที่เราค้นหาได้จากต่างประเทศ เตือนให้ระวังความเปลี่ยนแปลงทางการเมือง การเงินและสังคมที่จะเกิดขึ้นในปลายปีนี้ เราอยากให้ทุกคนมีที่ปลอดภัยในเวลาที่มีอันตรายและความคับขันอย่างไม่ทันตั้งตัว
เราถ่ายรูปร้านกาแฟไว้เป็นที่ระลึก และเก็บความทรงจำดีๆไว้สำหรับการหวนระลึกถึงในอนาคต อนาคตช่างเต็มไปด้วยความไม่แน่นอน เราเป็นเพียงจุดเล็กๆบนโลกที่ไม่มีความสำคัญเลย ถ้าเทียบกับจักรวาลเรากลายเป็นฝุ่นที่มองไม่เห็นทันที เราพยายามใช้ชีวิตให้ดีที่สุดในแต่ละวัน
Wishing you peace, good health and prosperity.
Stay strong and cheerful.