Hello members of the cch community. I wanted to participate in the competition that I realized today. I shuffled the albums for my childhood memories contest organized via @Visionaer3003 from cch admins. While I was mixing the albums, my mother asked me what I was doing. After telling the subject, he said to me: "Your sweater in this photo is still standing." Then he brought me the booties and sweater that I had worn as a baby. Then we started talking with these photos. While talking about memories from the past, he told me that I was a very naughty kid when I was little. I have memories that I remember too.
Merhaba cch topluluğu üyeleri. Bugün farkettiğim yarışmaya katılmak istedim. Cch adminlerinden @Visionaer3003 aracılığıyla düzenlenen çocukluk anılarım yarışması için albümleri karıştırdım. Albümleri karıştırdığım esnada annem ne yaptığımı sordu. Konuyu anlattıktan sonra bana dedi ki :"senin bu fotograftaki suvetirin hala duruyor."
Daha sonra bebeklikte giymiş olduğum patik ve suvetiri bana getirdi.
Daha sonra bu fotoğraflar eşliğinde konuşmaya başladık.
Geçmişte ki anılardan konuşurken bana küçükken cok yaramaz bir çocuk olduğumdan falan bahsetti.
Benimde hatırladığım anılar var.
I was born in a village where opportunities are limited and I spent my entire childhood here. I was about 4 years old in the second photo. Maybe these are my worst times. My sister is 3 years older than me in the photo. We used to fight a lot with him. These fights were always watched by the neighborhood. As I said before, there was an impossibility and my father bought a television when I was a child. This television was very important to us, very sacred. Television was the reason we fought the most. My sister would open music channels to listen to songs, I would open sports channels because of my interest in football. That's why we were always in competition.
İmkanların kısıtlı olduğu bir köy de dünyaya gelip, çocukluğumu tamamen burada geçirdim. İkinci fotoğrafta yaklaşık 4 yaşlarındaymışım. Belki de en yaramaz zamanlarım bu zamanlar. Fotoğraftaki, benden 3 yaş büyük ablam. Onunla çok kavga ederdik. Bu kavgalarımız mahalleli tarafından hep izlenirdi. Az evvel dediğim gibi imkansızlık vardı ve çocukluğumda televizyon aldı babam. Bu televizyon bizim için çok önemli, çok kutsaldı.
En çok kavga etme sebebimizdi televizyon. Ablam şarkı dinlemek için müzik kanallarını açar ,bense futbol merakım yüzünden spor kanallarını açardım. Bu yüzden hep bir rekabet içindeydik.
There was a building to sit in front of the window of our village house. As in the photo, the place where we always sat was facing the main road. We created our own game from here. Sometimes we counted the passers-by, sometimes we knocked on the glass of the window and hid. We had fun with these games, I even remember pouring water on passers-by. I said I was naughty, really, when my old grandmother came to us, it was play time for me when she prayed. When I was praying at that age, I thought he was showing me a game. One day, while I was praying, I went in front of him, climbed on his back and gathered his prayer mat...
Köy evimizin penceresinin önünde oturacak bi yapı mevcuttu. Fotoğraftaki gibi her zaman oturduğumuz yer ana yola bakmaktaydı. Buradan kendimizce oyun ortaya çıkarmıştık. Bazen yoldan geçen kişileri sayardık, bazen pencerenin camına vurur saklanırdık. Bu oyunlarla eğlenirdik yoldan geçen kişilerin üzerine su döktüğümü bile hatırlıyorum.
Yaramazdım dedim ya gerçekten de yaşlı annanem bize geldiğinde namaz kıldığı zamanlar benim için oyun zamanıydı. Ben o yaşlarda namaz kılarkenn bana oyun gösteriyor zannederdim. Bir gün yine namaz kılarken onun önune geçip, onun sırtına çıkıp, onun seccadesini toplamışım...
This and many other memories came to mind. Thanks to @Visionaer3003 I'm back and I'm very happy about it.
Bu ve bunun gibi bir çok anılar geldi aklıma. @Visionaer3003 sayesinde eskiye döndüm ve bu durumdan çok mutlu oldum.