Recently I have noticed that several cultural tradition share the same idea of remembering dead relatives and sending them good vibes or symbolic messages with gifts. Last month of October seemed to have encompass the Chinese, Thai and north-eastern tradition of performing some kinds of ceremonies for dead relatives and family members. The funny thing was that they all took place on the same day on the lunar calendar! These different ceremonies went back over thousand years. There must have been some cultural exchanges in ancient days gone by.
The coronavirus situation made it difficult for me to get together with my long lost Chinese relatives with whom I have recently connected. The usual Buddhist ceremony I did almost every year did not sync with my schedule so I opted for the most convenient solution. I went to make merit at Wat Hualamphong where people could go to donate money for buying simple wooden coffins and funeral cloth for poor dead people without any relatives.
This temple (or wat) is well known for its support for donating free coffins to poor dead people and the charity has a wide network of volunteers in many cities. It was originally started by an immigrant Chinese merchant who wanted to help poor Chinese workers who died all alone without friends or relatives who could not afford a to arrange funeral ceremonies. This has grown over the years into a well respected charity with many VIPs and film stars as occasional volunteers.
I went to the temple in the evening hoping to avoid traffic, but I was amazed by the crowd waiting to donate money for coffins. Many people felt the same need to do something good for the remembrance of loved ones. I often felt quite guilty when I realised that I was too busy with daily routine and struggles that I forgot to reflect on their memories and good deeds. I did not mean to be ungrateful but it felt that way somehow. As Buddhists we are supposed to make merits for the spirits of dead members of our families at least once a month on Buddhist holy days. But we always have the excuse of being too busy.
That was probably why there were so many people waiting patiently for their turns to donate money for free coffins for the poor. We would be given a pink paper slip and an orange receipt for our donation. The pink paper is for writing our name before sticking it to the coffin in the next hall. People could be seen brushing the home-made rice glue on the pink slips before sticking them on the sides of coffins.
We do take this small ceremony seriously. Some people could be seen doing a long prayer in front of the coffin. I would quiet myself down so I could ‘talk’ or send my messages that I was sending this merit to my dead relatives and hoping that this ceremony would help them to reincarnate into a higher realm or dimension. We believe that there is a pause period for most dead people’ spirits before they would be reborn again. There are cases of exceptions which sounds rather too complicated and long for this post.
Then, people would proceed to the shrine hall where several sacred Chinese deities have been gathered for people to pay their respect to or ask for assistance. With the coronavirus situation, some procedures had been curtailed: burning incense has been banned, which is a very good idea for health and safety reason. I could see that most people’s faces reflected unhappiness and anxiety as a result of the pandemic. But they had expressed so much patience and forbearance.
To complete the ceremony, people would burn the orange receipt in the big brass bowl while saying some prayer. Then they could pay respect to some deities and ask for their blessings. The donation could be from a few cents to any amount; people would say it is the intention that counts. So, this temple has offered a charitable place for people who need to do some good deeds or repay old debts as a safety valve for their mental appeasement. We all hope that our loved ones would receive all the goodness that we have sent through this ceremony.
เดือนก่อนเราไปทำบุญโรงศพที่วัดหัวลำโพง เพราะว่าปีนี้เราไม่สะดวกที่จะไปทำบุญที่วัดเหมือนทุกปีที่ผ่านมา ปีนี้มีเหตุการณ์ที่ไม่คาดคิดเกิดขึ้นหลายอย่าง ทำให้ชีวิตของคนเปลี่ยนไปมากมาย ทุกคนได้รับผลกระทบไม่ทางตรงก็ทางอ้อม มีคนเสียศูนย์มาก ความทุกข์ยากเกิดขึ้น ทุกคนต้องการทางออก ทางหนึ่งคือการทำบุญแผ่เมตตา พอดีเราต้องทำบุญให้ญาติพี่น้องที่เสียไปแล้ว เราก็ไปวัดหัวลำโพงเพื่อทำบุญดีกว่า
เราพยายามเลี่ยงรถติดและผู้คนโดยการไปตอนช่วงเย็น แต่เราต้องแปลกใจที่เห็นคนมาเข้าแถวคอยบริจาคเงินจนล้นห้อง โชคดีที่ทุกคนใจเย็นและคอยกันอย่างเป็นระเบียบ ดูเหมือนว่าคนตั้งใจมาทำบุญจริงๆ ส่วนหนึ่งคงเป็นเพราะต้องการแก้เคล็ดหรือเพื่อเป็นที่พึ่งทางใจ ส่วนหนึ่งคงมาทำบุญให้ผู้ที่ล่วงลับไปแล้วเหมือนเรา พอดีเดือนก่อนเป็นช่วงเวลาที่ชาวจีนและไทยต่างมีพืธีทำบุญให้วิญญาณคนที่ตายไปแล้วปีละครั้ง ที่อีสานก็มีพิธีท้องถิ่นแบบนี้เหมือนกัน เราก็เลยไปทำบุญโรงศพแทนการไปทำบุญที่วัดในปีนี้
เวลาทำบุญเราจะได้กระดาษสองแผ่นกลับมา แผ่นหนึ่งมีสีชมพูสำหรับให้เราเขียนชื่อและอาจจะเขียนชื่อผู้ที่เราทำบุญไปให้ก็ได้ ส่วนอีกแผ่นหนึ่งสีส้มเอาไว้ตอนท้ายพิธี เราต้องเอากาวเปียกทาที่แผ่นสีชมพูเพื่อเอาไปแปะที่โรงศพในห้องโถงใหญ่ เมื่ออธิษฐานเสร็จก็ไปไหว้พระไหว้เทพเจ้าจีนในศาลาจีน เพื่อขอพรและขอให้คุ้มครองดูแลให้ปลอดภัย แล้วก็ไปเผากระดาษสีส้มในกระถางทองเหลืองใบใหญ่ คล้ายกับการกรวดน้ำในทางพุทธศาสนา ทุกคนก็แสดงความตั้งใจจริงในการอุทิศส่วนบุญไปให้กับคนที่ล่วงลับไปแล้ว เราก็หวังว่าเทพเจ้าทั้งหลายจะช่วยปกป้องให้ประเทศไทยคลาดแคล้วจากภยันตรายและอริราชศัตรูทั้งปวง
Wishing you peace, good health and prosperity.
Stay strong and cheerful.
#marketfriday created by @dswigle.