အဲ့ဒီၿမိဳ႕မွာ ....
ခင္ဗ်ားတို႔ထင္သလို
ရတနာေတြေပါေပါမ်ားမ်ား မ႐ွိဘူး
ခရိုနီေတြ အက်ိဳးတူေတြ ကာလ႐ွည္ၾကာ လက္ဝါးႀကီးအုပ္ခဲ႔ၾကလို႔
သာမာန္ျပည္သူေတြမွာ တူးေဖာ္ႏိုင္မယ့္ အေျခအေနမ႐ွိသလို
တူးဆြရမယ့္ ေျမေနရာလည္း မ႐ွိဘူး ...
စိုက္ပ်ိဳးေရးလုပ္ငန္းလုပ္ဖို႔ လည္ ၊ ယာ ၊ ဧကမ႐ွိဘူး
ကုန္ထုတ္လုပ္ငန္းမ႐ွိဘူး ၊ ဇံုမ႐ွိဘူး
ခရီးသြားၿမိဳ႕ျဖစ္ေအာင္ ပံုေဖာ္ေပးမယ့္သူမ႐ွိသလို
တည္းခိုရိပ္သာ ေဟာ္တယ္ နွစ္ခုသံုးခုအျပင္မ႐ွိဘူး
ခရီးတစ္ေထာက္နားတဲ့ကား အေဝးေျပးကားေတြမ႐ွိလို႔
ထမင္းဆိုင္လည္းမ်ားမ်ားစားစားမ႐ွိဘူး ...
အဲ႔ဒီျမိဳ႕မွာ အေဝးေျပးကားဝင္းမ႐ွိဘူး
ဆိုင္ကယ္ကယ္ရီအနည္းစုကလြဲရင္ ကားတကၠစီ မ႐ွိဘူး
တပတ္မွာ သံုးရက္ပ်က္တက္တဲ့လ်ပ္စစ္မီးဟာ
လာခ်ိန္မွာ မိီးအား၈၀ ထက္ပိုဝင္တာလည္းမ႐ွိဘူး ...
အဲ့ဒိ္ၿမိဳ႕က မ်ိဳးဆက္သစ္ေတြဟာ
အစဥ္ဆက္ျဖစ္တဲ့ ရတနာလုပ္ငန္းလုပ္ကိုင္ႏိုင္ဖို႔အေျခအေနမ႐ွိသလို
အျခားေရြးခ်ယ္စရာ လုပ္ငန္းမ႐ွိဘူး
အဲ့ဒီၿမိဳ႕မွာ လူဦးေရရဲ႕တစ္ဝက္ခန့္ဟာလည္း
အလုပ္အကိုင္ရွားပါးလြန္းတဲ့အဲ့ဒီၿမိဳ႕မွာမ႐ွိဘူး
ဒီကဗ်ာကိုေရးတဲ့ က်ေတာ္ကလည္း
ဇာတိျဖစ္တဲ့ အဲ့ဒီျမိဳ႕မွာမ႐ွိသလို
ခု ကဗ်ာကိုဖတ္ေနျကတဲ့ မိုးကုတ္သားေတြလည္းပဲ
အဲ႔ဒီျမိဳ႕မွာ႐ွိဖို႔မေသခ်ာဘူး ...
မ႐ွိဘူး ... မ႐ွိဘူး ...
အဲ့ဒီလို အလုပ္အကိုင္႐ွားပါးလြန္းလို႔ လမ္းမေပၚတက္
ဆႏၵျပသူမ႐ွိဘူး
လူမ်ိဳးေပါင္းစံုေနထိုင္ၾကေပမယ့္ ဘာသာေရးပရိပကၡေတြလည္းမ႐ွိဘူး ...
မ႐ွိဘူး .... မ႐ွိဘူး ...
စိတ္ႂကြ မူးရစ္ေဆးေတြေပါမ်ားေနေပမယ့္
ဖမ္းဆီးအေရးယူမယ့္သူမ႐ွိဘူး ...
မ႐ွိဘူး .... မ႐ွိဘူး ...
အဲ့ဒီၿမိဳ႕ကို ကယ္တင္ႏိုင္မယ့္ တစ္စံုတစ္ေယာက္ေသာသူလည္း
မ်က္စိထဲမွာ ျမင္ၾကည့္မိတိုင္း မရွိဘူး ။ ။