Today I really miss my cats as I haven’t seen them for two months now. The lockdown from March plus the imposition of curfew in April meant that I could not travel outside Bangkok. There were no trains, no buses and no traveling by airplanes. You could imagine the impact on people’a livelihood and the shock to many families. The poor working class and lower middle class have suffered the most. There were several suicides whose news was not widely reported. So, the government has been under pressure to relax the lockdown in stages. I hope that the curfew will be ended by the end of May.
I did phone phone my gardener to check out my cats and how they have been these days. The other day my gardener found a stray dog chasing all the cats up the tree. There was a visitor cat, in black and white, was up the tree in my garden as well. It seemed a stray cat has been coming to eat our cats’ food. My cats did not seem to mind this visitor at all.
I have never seen my cats being selfish or greedy. I tested them many times; they would not fight over their favourite grilled mackerel. They could share the same bowl of food without problems. They let stray cats to eat from their food bowl. Sometimes I wish my cats would be a bit more aggressive so that they could defend themselves. I have to pray to the Land Spirit to look after my cats for me these days.
วันนี้เราคิดถึงแมวที่บ้านสวนมาก นี่เราไม่ได้เจอกับแมวของเรามาสองเดือนแล้ว ตั้งแต่มีการล็อกดาวน์ปลายเดือนมีนาคม และการมีเคอร์ฟิวต้นเดือนเมษายน การเดินทางทุกอย่างหยุดหมด ไม่มีรถไฟ รถโดยสารและเครื่องบินเปิดให้บริการเลย เขาบังคับให้คนอยู่กับบ้าน เพื่อป้องกันการติดเชื้อโคโรนาไวรัส แต่การล็อกดาวน์ไม่มีผลมากนัก เพราะทางฝ่ายกทมไปสั่งปิดกิจการเกือบทุกอย่าง ทำให้คนเดินทางกลับต่างจังหวัดกันเกือบหมด กลายเป็นการกระจายเชื้อไวรัสไปเกือบทุกจังหวัด เรื่องก็เลยยิ่งยาว มาตราการก็ออกมาจากความตื่นตระหนก มากกว่าการใช้ข้อมูลรอบด้านมาตัดสินใจ แต่การใช้สื่อมากล่อมคนให้กลัวตายเพื่อทำให้ทุกคนให้ความร่วมมือนั้น กำลังกลายเป็นดาบสองคม เพราะทำให้คนมีความกลัวจนเป็นโรคจิต คิดว่าตนเองจะต้องติดเชื้อไวรัสแน่นอน กลัวและระแวงจนขึ้นสมอง เราต้องปลอบใจและอธิบายให้เพื่อนฟังจนเขาหายเครียดได้ บางคนกลัวจนไม่สามารถคิดวิเคราะห์เอง ว่าในแต่ละสถานที่และ สถานการณ์นั้นมีความเสี่ยงระดับไหน และควรมีการดำเนินการอย่างไร
ผลร้ายก็มาตกอยู่กับคนจน และคนชั้นล่างที่หาเช้ากินค่ำ คนชั้นปกครองกลัวตายด้วยเชื้อไวรัสมาก จนไม่คิดถึงผลกระทบของมาตราการที่สั่งออกมา ว่าจำเป็นเพียงไหน แก่ปัญหาได้คุ้มค่ากับสิ่งที่ประชาชนจะต้องสูญเสียหรือไม่ แต่นั่นแหละ น้ำเชี่ยวอย่าเอาเรือไปขวาง เราคิดว่าคนฝนเป็นไส้ศึก ได้ทีช่วยทำให้คนจนลงอีกมาก เศรษฐกิจย่ำแย่ หนี้เสียและล้มละลายตามมาอีกมาก นายทุนคงได้โอกาสมาซื้อทรัพย์สินราคาถูกได้อีกครั้ง
เราก็ได้แต่สวดมนต์ขอให้เจ้าที่เจ้าทางช่วยดูแล แมวที่บ้านสวนให้ด้วย วันก่อนโทรคุยกับคนสวน เขาบอกว่ามีสุนัขจรจัดมาไล่แมวขึ้นต้นไม้กันหมด และยังมีแมว้ร่ร่อนสีขาวดำ มาปีนหนีอยู่บนต้นไม้ด้วยตัวหนึ่ง มันโผล่มาขอกินข้าว และเล่นกับแมวที่บ้านด้วย แมวของเราก็แสนใจดี ไม่หวงที่หวงอาหารเลย เราไม่เคยเห็นแมวของเราแย่งกันกินปลาทูย่างเลย เราเคยลองใจมันหลายครั้งแล้ว มันเป็นแมวที่ใจดีและมีมารยาทในการกินอาหาร แมวเหล่านี้เรียบร้อยและใจกว้างมาก เราอยากให้มันมีความดุดันบ้าง มันจะได้ปกป้องตนเองจากอันตรายได้ เราก็สงสารและเป็นห่วงแมวมาก ถ้าเราอยู่บ้านสวน สุนัขเร่ร่อนจะกลัวมากและไม่กล้าเข้าใกล้สวนเด็ดขาด เราก็ขอให้ท่านเจ้าที่ทั้งหลายที่นั่น โปรดช่วยดูแลบ้านสวนกับแมวด้วย
Wishing you peace, good health and prosperity.
Cheers.