Uzun bir yolculuk düşünüyorum. Kucağımda yavrucağım, sırtımda yağmur damlaları, kulağımda gök gürültüsü; gözlerim ve ayaklarım ıslak, bacaklarım titrek. Benliğimle binlerce sen söyleşip duruyorsunuz. Hislerim sadece dinliyor sessiz ve durgun.
Rüzgarın esişi kulaklarımı tırmalarcasına ötüyor. Damlaların patır patır düştüğü toprak, ıslanmak istemiyormuş gibi tüm yağmuru gökyüzüne tükürüyor. Bir savaşın ortasındayım sanki gökle yer arasında.
Beni ve yavrumu başından defedişini hatırladıkça hıçkırıklar diziliyor boğazıma. Boğulurcasına öksürürken gökler eşlik ediyor bana ve ben:
"Ağlama yavrum, ağlama." diyebiliyorum sadece.
